Telegraaf verandert opnieuw in glossy voor de Oranjes – propaganda in plaats van journalistiek

Wie het nieuw gepubliceerde stuk leest, waant zich eerder in een glossy lifestyleblad dan in een krant die pretendeert objectief nieuws te brengen. Máxima “steelt de show”, Amalia “staat haar mannetje” en de glazen kralencape is blijkbaar belangrijker dan welke politieke of militaire inhoud dan ook.

“De rode loper was uitgerold,” meldt de verslaggever enthousiast, terwijl honderdduizenden Nederlanders niet eens een betaalbare woning kunnen vinden.

Het artikel is geen verslag, maar een lofzang van bijna Noord-Koreaanse proporties. We lezen over het “Blossom Panache” servies, de kleur van Loes Meurs’ jurk, de favoriete frisdrank van de Amerikaanse president (Diet Coke!), en hoe Trump “opbloeit van bewondering.” Dat moet natuurlijk, want:

Serieus? Zijn we een democratisch land of zijn we stiekem verworden tot een hofhouding die haar buitenlandse gasten ontvangt in een toneelstuk vol kledingadvies, serviespoëzie en huwelijksserviezen?

Wat je níét leest in het artikel, is enige inhoudelijke reflectie op het doel van deze NAVO-top. Geen woord over militaire spanningen met Rusland, over het Iran-dossier, over de verhoudingen binnen het bondgenootschap. Ook geen analyse over de positie van Nederland, onze bijdrage, onze strategische belangen. Nee hoor – belangrijker is dat Ursula von der Leyen een kanten outfit droeg in plaats van een blazer.

En dan Prinses Amalia. Haar “houding” wordt bejubeld, haar aanwezigheid als “volwassen” beschreven, en haar gebroken arm zelfs tot accessoire verheven. Maar waarom is ze er überhaupt? Waarom wordt een studentje opgevoerd op een NAVO-top? Vragen die een serieuze krant zou kunnen stellen – maar bij De Telegraaf is de enige zorg of de jurk “matcht met de vestibule.”

De werkelijkheid is dit: de monarchie is een duur, archaïsch systeem dat steeds vaker niet meer past in een tijd van transparantie, democratie en verantwoordelijk leiderschap. De Oranjes opereren in een gesloten bubbel, zonder politieke rekenschap, maar mét miljoenenbudgetten, paleizen en privileges.

En wie dat allemaal moet verdedigen? Blijkbaar De Telegraaf. Want waar een kritische krant vragen zou moeten stellen, kiest deze redactie voor modenieuws, tafelschikking en kapsels.

Nederland verdient media die de macht controleren, niet aanbidden. Of het nu om politici gaat, multinationals of leden van het Koninklijk Huis – niemand zou boven kritische vragen moeten staan. Maar bij De Telegraaf is het hofverslag heilig, en wie daar iets van durft te vinden, wordt weggezet als zuur, republikeins of negatief.

Als het echt niet anders kan, mag de monarchie best blijven bestaan – maar dan wel met open vizier, scherpe journalistiek en zonder theaterverheerlijking. En als we dan toch de glitterjurken willen bespreken, laten we dat dan aan Beau Monde overlaten. Niet aan wat ooit de grootste krant van Nederland was.