Wilders blijft maar schreeuwen over Israël terwijl Nederland brandt

Het is vermoeiend. Het is voorspelbaar. En het is vooral niet wat de PVV-stemmer heeft gevraagd. Want terwijl Wilders zijn virtuele megafoon richt op buitenlandse politiek, gaat Nederland gebukt onder crises op alle fronten.

We hebben te maken met een ongecontroleerde asielinstroom, een ontwrichte woningmarkt, onbetaalbare boodschappen en een falend zorgsysteem. Maar waar is Wilders? Op X, op oorlogspad tegen "Israël-haters". En ondertussen? Ondertussen wordt Nederland overspoeld door migratie, betaalt de werkende klasse zich scheel, en wachten honderdduizenden op een betaalbaar huis of fatsoenlijke zorg. Allerlei problemen waar de PVV niets aan deed toen de partij deel uitmaakte van het kabinet Schoof.

Dit is niet het mandaat dat de PVV-kiezer heeft gegeven. Die stemde voor Nederland eerst — niet voor een parlementariër die zich dag in, dag uit drukker maakt over Israël dan over de Nederlander die zucht onder inflatie en belastingdruk.

De uitspraken van Wilders komen naar aanleiding van het kabinetsbesluit om beperkte sancties tegen Israël in te stellen. In een peiling van de Telegraaf is 78 procent van de respondenten het oneens met die sancties. Maar dat is geen vrijbrief voor blinde steun aan alles wat Israël doet.

De situatie in Gaza is mensonterend. Dat erkennen zelfs Israëls bondgenoten. Wie oproept tot humanitaire pauzes, tot het stoppen van bombardementen op kinderen, is geen “Israël-hater”, maar een mens met een geweten. Maar Wilders reduceert iedere nuance tot een zwart-witverhaal: of je steunt Israël onvoorwaardelijk, of je bent een vijand.

Die simplistische benadering past misschien bij zijn Twitterstijl, maar het doet geen recht aan de ernst van het debat, noch aan de belangen van Nederland.

Het wordt tijd dat Wilders terugkeert naar de kern van zijn belofte: opkomen voor de Nederlander. De gewone man die werkt, betaalt, spaart — en ondertussen overal achteraan staat. Die Nederlander heeft niets aan dagelijkse tweets over Israël. Die wil geen buitenlandse prioriteiten, maar daadkracht in Den Haag.

Wie in de Kamer zit om Nederland te redden, moet zich niet dag in dag uit laten meeslepen in een geopolitieke obsessie die zijn electoraat niet verder helpt.

Wilders heeft in het verleden scherp uitgehaald naar het kartel, de elite, de wereldverbeteraars. Terecht. Maar wie blijft hangen in buitenlandse loyaliteiten en internationale conflictsymboliek, dreigt dezelfde fout te maken als de oude politiek: het volk vergeten.