In een wereld waarin miljoenen rollen en mensen snel vervangbaar lijken, laat Liverpool iets uitzonderlijks zien: menselijkheid. De club heeft besloten om het volledige salaris van de tragisch overleden Diogo Jota – zo’n 15 miljoen euro over twee jaar – uit te keren aan zijn nabestaanden. Zijn vrouw en drie kinderen hoeven zich niet ook nog zorgen te maken over hun financiële toekomst. In het cynische decor van het moderne profvoetbal is dat geen vanzelfsprekendheid, maar een daad van klasse. Zoals verzekeringsadviseur Joseph Wannet
het stelt:
“Liverpool is hiertoe niet verplicht. Dit is zeer ruimhartig.”
En hij heeft gelijk. Want onder de oppervlakte van dit warme gebaar schuilt een kille realiteit: de verzekeringswereld laat clubs én spelers keihard vallen op het moment dat het erop aankomt.
Neem de zogeheten ‘accidental death’-verzekering. Die klinkt als een vangnet, maar is vooral een schijnzekerheid. Hartfalen? Uitgesloten. Medische oorzaken? Vaak ook niet gedekt. Dus terwijl clubs als Liverpool torenhoge premies aftikken, blijven ze bij een tragedie als deze alsnog met lege handen staan.
En dan hebben we het nog niet eens over het kapitaal dat met zo’n speler gemoeid is:
- Jota’s transferwaarde: 40 miljoen euro
- Salarisverplichting: 15 miljoen euro
- Totale financiële dreun: 60 miljoen euro
Wannet, die clubs in de Eredivisie, Jupiler Pro League en zelfs de Bundesliga verzekert, ziet het vaker: pas na een ramp komt het besef. Zo ook na de zaak-Nouri, die voor Ajax een existentiële wakkerschudder was.
In het profvoetbal ben je als speler niet alleen een sportman, maar een wandelende investering. Clubs behandelen je zo – maar zijn vaak beroerd voorbereid op het moment dat die investering ineens ophoudt.
Het wrange? Terwijl
verzekeraars risico’s afschuiven om hun winstmarges te beschermen, blijven de families van omgekomen spelers afhankelijk van de goede wil van de club. En dat in een miljardenindustrie.
Liverpool verdient lof zonder meer. Maar de vraag blijft: waarom is fatsoenlijk handelen in de voetballerij nog altijd een zeldzaamheid? Waarom dekt een verzekering niet datgene wat het meest voor de hand ligt: een onverwachte
dood?
Het antwoord is simpel én pijnlijk: geld. De verzekeringssector incasseert moeiteloos, maar weigert te leveren wanneer het telt. Clubs betalen, spelers geloven in veiligheid – tot de klap komt. Dan wijzen de kleine lettertjes richting de uitgang.
👉 Geen linkse intimidatie aan Nederlandse universiteiten. Stop de Hamasprotesten! Academici ondersteunen terreursympathisanten en joodse studenten worden gejaagd. De maat is vol. ✍️ Teken vandaag nog deze petitie en laat je stem horen Liverpool’s gebaar is een zeldzaam lichtpuntje in een verder donker systeem. Maar dat zou het niet moeten zijn. Het zou normaal moeten zijn. En dus moet dit dienen als wake-upcall voor de hele voetbalindustrie. Want als spelers kapitaal zijn, behandel ze dan ook als serieuze investering – inclusief verzekering tegen het allerergste.
Spelers zijn méér dan contracten. Maar als het systeem dat blijft ontkennen, dan is het minste wat we kunnen doen: hun families beschermen. Zonder mitsen, zonder maren.