Auto rijdt in op menigte in Barcelona – eerste gedachte: aanslag
De beelden zijn ronduit schokkend.
Een auto rijdt recht op een menigte in, bij een voetbalwedstrijd in Barcelona. Mensen schreeuwen, proberen opzij te springen, chaos breekt uit.
Volgens de Spaanse autoriteiten zou het gaan om een ongeluk. De bestuurder verloor waarschijnlijk de controle over het voertuig. Er vielen dertien gewonden, allen volgens lokale media lichtgewond.
Maar dat is niet het enige wat opvalt.
Wat veel mensen – ook in Nederland – direct dachten toen ze het nieuws lazen?
“Het zal toch geen aanslag zijn?”
En dát, beste lezer, is misschien nog wel het meest afschuwelijke aan dit bericht. Dat het niet is wat we vreesden, maar dat we die vrees überhaupt automatisch hebben.
We zijn murw geslagen door geweld
De eerste berichten:
- Auto rijdt in op mensenmassa.
- Meerdere gewonden.
- Gebeurt bij een groot publiek evenement.
- In een Europese stad.
De hersenen van iedereen die het nieuws leest, maken onmiddellijk de link: “Dit hebben we eerder gezien.”
Want dat hebben we ook.
Te vaak.
- De aanslag in Nice (2016) met een vrachtwagen.
- De aanslag op de Kerstmarkt in Berlijn (2016).
- Stockholm, Londen, Barcelona zelf.
Altijd weer: voertuigen als wapens. Altijd weer: onschuldige burgers als doelwit. Altijd weer: paniek, bloed, angst.
En daarom zijn we nu geconditioneerd.
Een auto die een menigte raakt?
Dat is Europa anno 2025. Daar denken we niet meer aan 'ongeluk', maar aan 'aanslag'.
Hoe ziek is dit eigenlijk?
Laat dat even inzinken.
De Europese burger – u, ik, miljoenen anderen – hoort “auto rijdt in op menigte” en denkt: “het zal wel weer een terrorist zijn.”
We zijn niet alleen bang, we zijn gewend.
We zijn murw.
Verdoofd.
En dát is misschien wel het dieptepunt van alles wat de open grenzen, naïviteit en linkse ontkenningspolitiek ons hebben gebracht.
Een continent waarin burgers bij dit soort incidenten automatisch het ergste vrezen, omdat dat keer op keer terecht bleek.
Gelukkig: dit keer geen aanslag
Dit keer lijkt het geen kwaadwillend geweld te zijn.
Volgens de politie in Barcelona zou het gaan om een bestuurder die simpelweg de macht over het stuur verloor.
Er zijn dertien lichtgewonden, er is geen levensgevaar.
De wedstrijd werd korte tijd stilgelegd, maar daarna hervat.
De opluchting is terecht.
Maar het feit dat die opluchting überhaupt nodig is, zegt alles over de staat van Europa.
Een wake-up call voor wie nog wil luisteren
Misschien moeten we dit incident zien als een symbolisch moment.
Een wake-up call.
Niet omdat het dit keer fout ging,
maar omdat we zo gewend zijn geraakt aan wél echte aanslagen dat het nu ons standaard referentiekader is.
Wat zegt dat over de veiligheid in onze steden?
Wat zegt dat over de prijs die we hebben betaald voor decennia aan grensloos idealisme?
Wat zegt dat over leiders die terrorisme jarenlang ontkenden, bagatelliseerden, of zelfs ‘cultureel wilden duiden’?
DDS zegt: blijf alert – en wees niet naïef
Zolang dit de realiteit is in Europa, kunnen we het ons niet veroorloven naïef te zijn.
Het feit dat je bij dit soort incidenten direct denkt aan een aanslag is geen ‘extreemrechtse reflex’, zoals deugers het graag noemen.
Het is een reflex die is gevoed door jarenlange ellende.
Door echte ervaringen.
Door echte slachtoffers.
En zolang die werkelijkheid bestaat, zullen wij – bij De Dagelijkse Standaard – blijven waarschuwen.
Blijven benoemen.
Blijven vechten voor veiligheid, realisme, en gezond verstand. Vind jij dat belangrijk? Doneer dan aan DDS en houd ons in de lucht! Doe dat via BackMe of via een directe bankoverschrijving: NL95RABO0159098327, t.n.v. Liberty Media.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten