Jihadistisch aanslagplan in België verijdeld: drie mannen opgepakt, De Wever was doelwit

Het scenario dat de politie ontdekte is angstaanjagend: bij huiszoekingen werden stalen balletjes (die vermoedelijk als kogels dienden) gevonden, een object dat leek op een geïmproviseerd explosief, en zelfs een 3D-printer waarmee drones zouden worden gemaakt voor het uitvoeren van de aanslagen.

De Belgische autoriteiten spreken van een “jihadistisch geïnspireerde” cel. Eén van de drie is inmiddels vrijgelaten, de andere twee worden voorgeleid.

Hoe vaak moeten we dit nog meemaken voordat het kwartje eindelijk valt? Keer op keer worden er jihadistische complotten ontdekt - in België, Frankrijk, Duitsland, Nederland - en steeds klinkt hetzelfde refrein: “we moeten alert blijven.”

Maar alertheid is niet genoeg. Wat we zien, is het resultaat van jarenlange massamigratie zonder integratie, slappe justitie en een politieke elite die liever praat over “diversiteit” dan over veiligheid.

De drie opgepakte mannen zijn geen toevallige ontspoorde individuen. Ze zijn het product van een beleid dat weigert de realiteit onder ogen te zien: een groeiende groep jongeren in West-Europa die niets heeft met onze cultuur, onze vrijheid of onze wetten - maar des te meer met een haatideologie die de jihad verheerlijkt.

Het feit dat Bart De Wever persoonlijk doelwit was, is symbolisch. De Wever staat bekend om zijn uitgesproken standpunten over migratie en integratie. Hij waarschuwt al jaren voor de gevaren van islamistisch extremisme, en dat maakt hem natuurlijk een vijand voor wie de sharia boven de wet stelt.

Nederlandse politici reageerden geschokt. Demissionair premier Dick Schoof betuigde zijn steun aan De Wever, en D66-leider Rob Jetten noemde het “verontrustend” dat jihadistisch extremisme nog altijd een reëel gevaar vormt. Dat klopt - maar hoe vaak hebben we dit al gehoord, zónder dat er iets verandert? En waarom promoot D66 nog altijd massa-immigratie op ongekende schaal?

Politici roepen op tot “waakzaamheid”, maar weigeren het fundament aan te pakken: de import van extremistische denkbeelden via open grenzen en falend integratiebeleid.

We kunnen niet blijven doen alsof dit soort zaken losstaande incidenten zijn. De aanslag op Charlie Hebdo, Bataclan, de moorden in Namen, de aanslag op Samuel Paty, de complotten in Nederland, Duitsland en nu weer België - het zijn schakels in dezelfde keten.

En zolang Europese leiders blijven geloven dat “meer inclusiviteit” de oplossing is, zullen we doorgaan met dweilen met de kraan open.

Wie onze vrijheid, onze cultuur en onze veiligheid liefheeft, moet eindelijk durven zeggen: genoeg is genoeg. Geen valse tolerantie meer voor haatpredikers, geen gesubsidieerde moskeeën waar radicale imams hun gif verspreiden, geen open grenzen voor ideologische vijanden van onze beschaving.

Het wordt tijd dat Europese landen stoppen met hun schuldcomplex en weer kiezen voor hun eigen burgers.