Zon breekt door in klimaatdebat

De klimaattop in Durban liep uit op een jammerlijke mislukking - moehahahaha!

Omdat het momenteel op international gebied louter kommer en kwel lijkt, breng ik u deze week maar eens een keer goed nieuws. Het komt uit Durban, waar het oude, voor ons economisch welzijn buitengewoon schadelijke Kyotoverdrag steen voor steen wordt afgebroken.

De vorige klimaattop, die twee jaar geleden plaatsvond in Kopenhagen, had al aangetoond dat er op mondiaal niveau nauwelijks enthousiasme bestond voor het sluiten van een nieuw verdrag van enige betekenis. De top mislukte toen uitgerekend het schurkenstaatje Soedan het na lang onderhandelen bereike slotakkoord alsnog torpedeerde. Maar hoewel de top uiteindelijk falikant mislukte, gaven de meeste landen in de Deense hoofdstad in ieder geval nog verbale steun aan de idee van een nieuw klimaatakkoord.

Twee jaar later is van dergelijke steun allang geen sprake meer. Het ene na het andere land gaf aan geen trek te hebben in al te ambitieuze doelstellingen. Canada ging zelfs nog verder door te verklaren dat het nog voor het eind van het jaar het Kyoto-verdrag zou opzeggen. Het land lijkt niet langer bereid de ontginning van grote voorraden teerzand en schaliegas te laten afremmen omwille van ongefundeerde claims over het gevaar van CO2-uitstoot. Om de diplomatieke etiquette niet al te zeer te schenden, boden de Canadese onderhandelaars in Durban nog wel aan om mee te denken over onderhandelingen over een akkoord in 2015 – met Sint Juttemis dus. In de tussentijd gaat het de eigen olie en gasproduktie opvoeren, daarbij in stilte ongetwijfeld aangemoedigd door de Amerikanen en Chinezen, die de Canadese olie en gas hard nodig hebben om hun eigen economische motoren draaiende te houden.

De uitbraak van gezond verstand op klimaatpolitiek niveau heeft ongetwijfeld te maken met de huidige wereldwijde economische crisis. Nu elke cent telt, is er even geen ruimte meer voor dure symboolpolitieke initiatieven à la Kyoto. Het betekenisloze streven naar terugdringen van CO2-uitstoot moet wijken voor het veel urgentere terugdringen van werkloosheid en begrotingstekorten. Zelfs de Europese regeringsleiders, die doorgaans toch geen gelegenheid onbenut laten om zich te hullen in mantels van groene rechtschapenheid, hadden het dit keer te druk met het het blussen van de economische brand in eigen huis om naar Durban af te reizen.

Naast de economische crisis heeft ongetwijfeld ook het werk van de zogeheten klimaatsceptici een bijdrage geleverd aan het afbladderen van de Kyoto-consensus. Deze dappere academici en journalisten bleven de afgelopen jaren dwars tegen het dominante klimaatgeloof in hun twijfels uiten over de wetenschappelijke juistheid van de klimaatveranderingshypothese. Met kracht van argumenten hebben ze langzaam maar zeker de publieke opinie in de richting van een realistischer opstelling in klimaatvraagstukken geduwd. Het is een prestatie van formaat, al moet daarbij worden aangetekend dat hun tegenstanders in het debat ook te lijden hadden van een serie ‘Climategate’ schandalen – uitgelekte emails die de politieke manipulatie achter de zogenaamde ‘wetenschappelijke onderbouwing’ van de klimaatveranderingshypothese hebben blootgelegd.

Nu is er dus, met dank aan de Canadese regering, eindelijk een streep in het (teer)zand getrokken. Aan twee decennia politieke klimaatverdwazing lijkt een einde gekomen. We kunnen ons weer gewoon met werkelijke problemen gaan bezighouden.

Foto via Photobucket, sunriseoakrentals