De fopspeen van de VVD

De VVD roept het ene en doet het andere. Er zijn voorbeelden te over van deze hypocrisie. Zo stelde VVD-er Mark Verheijen eerder de sociale dimensie van de EU ter discussie, die hij karakteriseert als een ´fopspeen van socialistische politici´. Opmerkelijk, omdat we Verheijen niet horen over de sociale agenda die de EU er al sinds jaar en dag op nahoudt, en die al die tijd op de steun van de VVD heeft kunnen rekenen.

Als we het EU-beleid tegen het licht houden, wordt duidelijk hoe diep geworteld de sociale agenda van Brussel eigenlijk al is. Dat is ook niet verwonderlijk, omdat Zuid-Europese lidstaten erop stonden dat de EU een sociale dimensie zou ontwikkelen als tegenwicht voor de interne markt. Deze landen waren bang dat hun gebrekkige competitiviteit hen parten zou spelen in de concurrentiestrijd binnen de gemeenschappelijke markt. Dit wilde men gecompenseerd hebben met Europese herverdeling. Kortom, men wilde geld zien. En zo geschiedde.

Op deze wijze is vanaf de oprichting tot aan het Verdrag van Lissabon en de 2020-strategie, de sociale dimensie van de EU stapsgewijs uitgewerkt. Het is daarbij niet gebleven bij holle frasen, getuige de drie structuurfondsen die het hart vormen van het Europese herverdelingsbeleid. Het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling, het Europees Sociaal Fonds en het Europees Cohesie Fonds zijn stuk voor stuk herverdelingsinstrumenten. Hiermee pompt de EU structureel geld van Noord- richting Zuid- en Oost-Europa. In de meerjarenbegroting van 2007-2013 is hiervoor een budget van maar liefst 347 miljard ter beschikking gesteld. Hiermee gaat een derde van het Europees budget op aan het uitvoeren van de sociale agenda van de EU. Dan laten we voor het gemak het miljarden verslindende gemeenschappelijk landbouw beleid nog buiten beschouwing, hoewel ook hier een aanzienlijk deel van de uitgaven op gaat aan directe inkomenssteun.  

Wat zeker niet mag ontbreken in het rijtje van Europese herverdelingspolitiek is de euro. Van meet af aan is duidelijk dat de euro geen economisch maar een politiek project betreft. In de praktijk manifesteert de euro zich nog het meeste als een sociaal herverdelingsproject. Zo zijn er via het EFSM, het ESM en de vele bailouts honderden miljarden euro´s van Noord- naar Zuid-Europa verscheept. Geld dat geen ander doel heeft dan de financiële tekorten op te vullen van landen als Griekenland, Portugal en Spanje. De kosten voor Nederland via stortingen, leningen en garanties bedragen inmiddels 140 miljard euro. Als er iets is wat de transferunie in de hoogste versnelling heeft gezet, dan is het wel de euro. Waarom horen we de VVD daar niet over?

In plaats van zich hiertegen te verzetten, gaat de VVD hier gewoon in mee. Als onderdeel van de federalistische fractie onder leiding van Guy Verhofstadt, stemde men braaf in met de EU begroting voor 2013. Een budget waarvan men dondersgoed weet dat het voor een groot gedeelte opgaat aan sociaal beleid en verspilling. Was het bovendien niet Mark Rutte die zijn verkiezingsbelofte onmiddellijk weer brak door toch een bailout aan Griekenland uit te schrijven? Allemaal steun van de VVD aan de uitvoering van de sociale agenda van de EU.

VVD-er Verheijen kan wel krokodillentranen huilen over de verdere uitbreiding van de Europese sociale dimensie, maar erg consequent en geloofwaardig is het allemaal niet. Door niet het hele verhaal te vertellen, strooit de VVD de kiezer zand in de ogen, terwijl deze recht heeft op de waarheid. De waarheid is dat de EU een socialistisch herverdelingsexperiment op Europese schaal vormt, en dat de VVD hieraan meewerkt. Het zogenaamde verzet van de VVD tegen de ´sociale dimensie´ van de EU is daarom vooral voor de bühne. Een fopspeen van de VVD, om de burger koest mee te houden.

Laurence Stassen, delegatieleider voor de PVV in het Europees Parlement.