Het boek zal naar verwachting begin maart 2014 op de markt komen. Zowel in Nederland als bij de buren in Duitsland.

Het werd hoog tijd dat een boek als dit geschreven werd voor de Nederlandse markt. Het is 2 voor 12 voor Nederland en voor Europa. Door de one-size-fits-none-euro dreigt onze welvaart als sneeuw voor de zon te verdwijnen, dreigen onze kinderen en kleinkinderen het kind van de toekomstige eurorekening te worden en staat onze vrijheid op het spel. En anders dan bijvoorbeeld in ons buurland Duitsland vindt er hier bij ons nauwelijks een serieus publiek debat plaats over de euro alsof die munt niet ook ónze munt is. Er zijn inmiddels voldoende alternatieven voor de euro ontwikkeld, maar waar blijven onze economen, opiniemakers, hoofdstroom media en politici? Zij zwijgen; hierover blijft het muisstil. Ik vond en vind dat erg vreemd en het is daarom dat ik afgelopen najaar het initiatief heb genomen tot het organiseren van een drieluik over die alternatieven voor de euro. Immers, onze welvaart en onze vrijheid staan op het spel en dat laatste is sowieso onbetaalbaar.

De idee om een boek als dit te schrijven kwam van Thierry Baudet, die mij aanmoedigde om mijn kennis, ervaring en schrijfvaardigheid te benutten om het Nederlandse volk wereldkundig te maken van het gevaar dat ons land bedreigt als de Europese politieke elite doorgaat met haar streven naar een federaal Europa met de euro als eenheidsmunt. Na ampel beraad heb ik zijn advies opgevolgd en het resultaat leest u hier.

De eurocrisis duurt inmiddels vier jaar, en als we de aanloop in Zuid-Europa meetellen al zeven jaar, maar van enige vooruitgang lijkt geen sprake te zijn, sterker nog, het wordt erger en erger, alle mooi weer berichten vanuit Brussel ten spijt. De crisis, die nota bene begon in de bakermat van onze Westerse democratie, Griekenland, verdiept zich en verbreedt zich. Er werden, in strijd met het Verdrag van Maastricht, staatsschulden van andere eurozone landen opgekocht via allerlei 'noodfondsen'. En dat, terwijl een kind kon uitrekenen dat bijvoorbeeld een landje als Griekenland nooit de rente op de enorme schuldenberg kon betalen, laat staan de hoofdsom aflossen. En al helemaal niet met een inkrimpende economie. Door de one-size-fits-all euro gijzelen alle aan de euro deelnemende landen elkaar: 'you can check in but never leave'. In juni 2011 heb ik mijn grote zorgen daarover geuit in een Brandbrief[1] aan de toenmalige Minister van Financiën, de heer Jan Kees de Jager, met een c.c. aan vrijwel alle parlementsleden. Onnodig te zeggen, dat ik daarop nimmer een inhoudelijk antwoord heb gehad, ook niet van het Nederlandse parlement.

Maar al heel snel werd duidelijk, dat de financiële problemen van Griekenland niet op zichzelf stonden. Ook Portugal, Spanje, Cyprus, eigenlijk alle Latijns-Europese landen, inclusief Frankrijk, verkeerden (verkeren) in ernstige financiële moeilijkheden. Die moeilijkheden omvatten niet alleen de staatshuishouding van de betreffende landen, maar -uiteraard- ook het hele financiële stelsel dat die financiering mede mogelijk gemaakt had. Op grond van een speciale procedure uit het Verdrag van Lissabon werd de no-bail out clausule uit het verdrag van Maastricht omzeild; de ECB (Europese Centrale Bank) overtrad haar eigen statuten door accoord te gaan met het opkopen van staatsschulden van zwakke landen en het in onderpand aannemen van dubieuze obligaties van die landen ter financiering van de zwakke lidstaten. De Europese Centrale Bank bepaalt nu in feite de politieke koers van de Unie; een uitermate onwenselijke gang van zaken. En tot overmaat van ramp werd op 8 oktober 2012 het ESM Verdrag van kracht. Een anti-democratisch dictaat van € 700 miljard, dat zich, buiten welke democratische controle dan ook, kan manifesteren als 'doofpot fonds voor failliete banken'.

Met opperste verbazing heb ik van deze ontwikkelingen kennisgenomen en ben mij gaan verdiepen in de materie. Eerst in de ontstaansgeschiedenis van de Europese Unie in het algemeen en in die van de euro in het bijzonder en vanaf eind 2010 met name in de OCA[2] theorie (Optimal Currency Area). Die studie begon echter steeds meer tijd te kosten en omdat ik erachter kwam, dat de EU zoals die nu functioneert, niet alleen buitengewoon inefficiënt is, maar bovenal erg nadelig uitpakt voor een land als Nederland, heb ik eind 2011 al mijn zakelijke activiteiten stilgelegd en ben mij full time gaan bezighouden met deze materie. Eerst ruim een jaar lang als econoom in het hol van de leeuw, in Brussel, en vanaf eind 2012 als vaste columnist en redacteur van de nieuws- en opinie site De Dagelijkse Standaard, waarvoor ik voorheen al regelmatig stukken schreef. Dit boek draagt er hopelijk toe bij, dat er meer ogen open gaan in dit land; dat de Europese belangen van de Nederlandse bevolking door de Nederlandse regering voortaan beter worden behartigd en dat we ontsnappen uit de federale gevangenis, die voor ons wordt gebouwd vanuit het Berlaymont gebouw te Brussel, waar de Europese Commissie zetelt. Dit manuscript is niet louter bedoeld voor de elite, noch is het enkel bedoeld voor economen en juristen. Ik hoop dat het juist en vooral gelezen zal worden door de burgers van dit land, zodat ook zij weten wat er uiteindelijk op het spel staat: onze vrijheid. Ook zal dit boek vertaald worden in het Duits, voor de Duitstalige markt.

De door Brussel geïntroduceerde euro is een mislukt monetair experiment gebleken. Het was een politiek project, dat in plaats van volledige werkgelegenheid een nachtmerrie van recordwerkloosheid, negatieve economische groei en sociale ontwrichting in grote delen van de eurozone tot gevolg heeft gehad. En ik zal laten zien, dat dit bewust politiek beleid is geweest.

Er zal allereerst een begin moeten worden gemaakt met een alternatief voor die eenheidsmunt. Verder zal de Europese Unie op een geheel andere leest moeten worden geschoeid dan nu het geval is. Zeventig jaar geleden hebben mensen hun leven gewaagd ter verdediging van het dierbaarste wat wij hebben: onze vrijheid. Die vrijheid dreigt ons nu (opnieuw) ontnomen te worden. Ditmaal niet met bommen en granaten, maar met een heimelijke bureaucratische coup van ongekende afmeting. Wie pro vrijheid is, kan niet pro-EU zijn, dat is onmogelijk.

[1] http://www.dagelijksestandaard.nl/2011/06/brandbrief-aan-jc-de-jager

[2] http://wrap.warwick.ac.uk/1539/1/WRAP_Horvath_twerp647.pdf