Verschil tussen man en vrouw in Nederland het kleinst

In geen land zijn de verschillen tussen man en vrouw zo klein als in Nederland. Dat blijkt uit onderzoek van de Verenigde Naties. Die keken onder meer naar hoeveel vrouwen er in het parlement zitten, wat hun opleidingsniveau is, in hoeverre ze deelnemen aan het arbeidsproces en hoe hoog de moedersterfte ligt. De Scandinavische landen komen altijd goed uit dit soort vergelijkingen, maar moesten deze keer Nederland voor zich laten. Als het om de gelijkheid tussen man en vrouw gaat, leven we in het meest vooruitstrevende land ter wereld.

Dus waar maakt PvdA-minister Bussemaker, verantwoordelijk voor de emancipatie, zich druk om? Zij wil dat meer vrouwen 'economisch zelfstandig' worden, wat in de praktijk betekent: meer werken en minder voor de kinderen zorgen.

Zo verwart Bussemaker het doel met de middelen. Het doel moet zijn een egalitaire samenleving waarin vrouwen dezelfde kansen hebben als mannen. Als daar geen sprake van is, kan de overheid de kansen van vrouwen verbeteren door allerlei maatregelen te treffen. Maar als er sprake is van gelijkwaardigheid en vrouwen kiezen er zelf voor 'economisch afhankelijk' te zijn van hun man, omdat ze liever deeltijd of helemaal niet werken, vaak om meer tijd te kunnen besteden aan het opvoeden van hun kinderen, hoeft de overheid zich toch nergens mee te bemoeien?

Bussemaker houdt vol dat ze "niet [wil] voorschrijven hoe mensen hun leven moeten invullen. Ik snap vrouwen die thuis voor de jonge kinderen willen zorgen," zei ze vorig jaar.

Maar uit haar beleid blijkt het tegendeel. Ze wil meer vrouwen aan het werk en meer vrouwen in voltijdbanen en vindt dat vrouwen geen enkel schuldgevoel hoeven te ervaren wanneer ze daarvoor kiezen.

Als vrouwen zo'n schuldgevoel ervaren, is dat niet gestoeld op de feiten. Dat blijkt nu uit onderzoek. Wellicht zijn er nog Nederlandse mannen die moeite hebben met een vrouw in een baan die traditioneel alleen door mannen is gedaan, maar zijn er echt veel mannen die vinden dat vrouwen niet het werk moeten kunnen doen dat ze willen doen? Zijn er veel jonge gezinnen waarin de vader denkt dat hij zich helemaal niet met de opvoeding van zijn kinderen hoeft te bemoeien? En als dat zo is, kan de overheid daar, na jaren van emancipatiebeleid, nog iets aan doen?

De emancipatie is eerder voltooid en op een punt aangekomen waar vrouwen er geen enkele moeite mee hebben te kiezen voor het leven dat ze willen. Voor veel van hen betekent dat een deeltijdbaan en genoeg tijd voor het gezin. Voor anderen betekent het een mooie carrière met of de man thuis of de kinderen naar de opvang. Allemaal prima. Het gaat er om dat vrouwen dezelfde kansen hebben als mannen en dezelfde keuzes kunnen maken. Als Bussemaker het vervolgens niet eens is met de keuzes die zij maken, is dat haar goed recht, maar dat geeft haar niet het recht beleid te maken om die keuzes bij te stellen. Dat is niet de taak van de overheid.