Volkskerken op retour door eigen toedoen

In het meest recente nummer van Ecclesia hekelt Elsevier columnist B.J. Spruyt de halfbakken houding van de Nederlandse kerken inzake voor christenen ingrijpende zaken zoals het gedwongen voltrekken van homohuwelijken, het verbod op ritueel slachten etc. Spruyt slaat eens te meer de spijker op de juiste kop.

Het valt vooral de traditionele volkskerken aan te rekenen als de pluriforme PKN en de RK Kerk in Nederland dat zij zich dikwijls in omfloerst taalgebruik uitlaten over zaken die de zo wezenlijke kenmerken van het christendom raken. Criticasters zullen gelijk op de proppen komen met de scheiding van staat en kerk, maar de voortgang van het Evangelie stopt niet bij de uitgang van het eigen kerkelijke erf. De Kerk heeft als vaandeldrager van Christus een boodschap voor politiek en samenleving en men mag dan ook niet verbaast zijn als afnemend kerkbezoek te danken is aan het ontbreken van zoutend zout binnen de kerkmuren.

Waar is de activistische houding gebleven binnen de PKN en de RK Kerk in Nederland. Of is deze alleen maar voorbehouden aan de kleinere kerkgemeenschappen van reformatorische en evangelische snit in dit land? Veel kerkelijke vieringen zijn verworden tot feel good shows met voor elk wat wils. U vraagt Christus draait? Met de ego's van veel geestelijken in de volkskerken is niets mis, zij zijn zich bewust van hun invloed. Maar zijn zij zich tevens bewust van de wederkerigheid van hun invloed? Is hun zaaigoed nog wel van juiste kwaliteit of oogsten zij slechts waaraan ze zelf onderhevig zijn: Christus niet langer dan DE kwaliteitsimpuls, maar slechts als publieke figuur aan cultuurerosie onderhevig? Laten we eens breder gaan de voorbeelden die Spruyt ons aanreikt in het blad Ecclesia.

Neem de fout gegroeide houding van de PKN tegen Israel. Niet langer beschouwen de linkse leidslieden van deze 'kerk' het land van melk en honing als 'beminden om der vaderen wil', maar slechts als steen des aanstoots voor de zogenaamde vele zielige Palestijnen. Mocht Israel als de enige democratische oase in het Midden_Oosten, tot voor kort nog op de onbetwiste steun van het overgrote deel van protestants NL rekenen, tegenwoordig heult de PKN met de vijanden van het Heilige Land en zijn de lijntjes van de leidslieden van deze kerk met partijen als de SP en GL kort. Te kort. Dubbele agenda's gratis verkrijgbaar. De Moederkerk mag zich helemaal kapot schamen inzake haar houding jegens Israel. De integerheid van één van de boegbeelden binnen katholiek Nederland, A. Bodar, heeft een fikse deuk opgelopen nu deze mediagenieke priester zich voor het karretje heeft laten spannen van Israelhaatster G. Duisenberg en de in het Gazabos verdwaalde D. van Agt. Mensonterende toestanden in Gaza? Niets is minder waar: Bodar waar ben je mee bezig? Kom tot inkeer mens.

De RK Kerk heeft helaas tot dertig, pakweg veertig jaar geleden de dwaalleer gevoed dat de Kerk in plaats van Israel gekomen was. Consequentie hiervan was dat Israel bij voorbaat in de beklaagdenbank werd gelanceerd door de linkse snodaards en antisemieten. Velen binnen de Moederkerk bezien dit nog altijd met een misplaatste glimlach rondom de lippen. Vage oproepen tot vrede slaan alleen kant en wal als Israel in theologisch opzicht de juiste plek toebedeeld wordt. De digitale inkt om o.a. de Moederkerk bij herhaling op dergelijke theologisch missers te attenderen is dan ook nooit droog genoeg.

De fundamenten van de Kerk staan met de wil of onwil om recht te blijven doen aan de tijdloze Boodschap. Het de nieren proeven wat dat betreft verdient aanbeveling. Is er vervlakking in het geestelijk leven, dan valt er geen eer te behalen voor Hem. Het juiste heilige vuur vanaf de kansel wakkert activisme aan en de reikwijdte ervan mag kilometers langer zijn dan de kerkkeien rondom! De juiste fundering vinden we in het Woord. Letter voor Letter. Woord voor Woord. Zin voor Zin. Zingeving gegarandeerd.

Eerdere columns van mijn hand zijn te lezen op www.BertBrouwer.com