Christenvervolgingen iets uit het Midden-Oosten of andere conflictgebieden? Nou, nee dus: ook in ons eigen Nederland komt het helaas veelvuldig voor, zo bewijzen Faraidoun Fouad en echtgenote Wesselien wel met hun trieste verhaal.
Aan ieder zijn eigen geloof: dat is een grondwettelijk recht, en daar moeten we ook niet aan willen toornen in ons land. Zolang je je houdt aan de normen en waarden die gelden hier, dan maakt het wat mij betreft geen sikkepit uit of je christen, jood, moslim of wat dan ook bent. Zolang het, zoals gezegd, je meedraaien in onze samenleving (ja, op onze manier) maar niet in de weg zit.
Wat echter wél problematisch is aan de
Islam, is de manier waarop veel aanhangers omgaan met geloofsgenoten die twijfelen aan hun geloof, of zelfs besluiten zich te bekeren. Volgens veruit de meeste Islamgeleerden is het een ware doodzonde om van je geloof te vallen, tenzij je naartoe overstapt naar de Islam. Maar als moslims overstappen naar een ander geloof, dat is simpelweg
not done.
Dat verklaart dan ook waarom zoveel ex-moslims bijzonder bedreigd worden door hun (voormalige) geloofsgenoten. Dat kunnen Faraidoun Fouad en zijn vrouw Wesselien wel beamen: de van oorsprong Koerdische Irakees kwam als moslim naar Nederland, maar bekeerde zich na zeer positieve ontmoetingen met
christenen langzaam tot het Christendom. Samen met zijn Nederlandse, eveneens christelijke vrouw
runt hij nu de stichting Home for Kurds. Samen houden zij zich bezig met het opvangen van Koerdische vluchtelingen uit landen als Syrië en Irak. Dat doen zij vanuit een christelijk perspectief, wat betekent dat - wie dat wil natuurlijk - via hen in contact kan komen met het christelijke geloof.
Daar is aardig wat animo voor, zo blijkt uit het verhaal van Faraidoun:
Het Koerdisch-Nederlandse echtpaar is de drijvende kracht achter de organisatie Home for Kurds. Vanuit een statig pand in Rotterdam wil het echtpaar een thuis bieden aan Koerden en hen in aanraking brengen met het Evangelie. “Dit doen we door Koerden bij ons thuis uit te nodigen en hen te bezoeken,” vertelt Wesselien in Stem, het magazine van Stichting de Ondergrondse Kerk. “Elke dag komen er mensen bij ons eten. Dat zijn ex-moslims, maar ook Koerden die interesse hebben in het christelijk geloof. Twee keer per maand hebben we een weekend waarin we Bijbels onderwijs geven.”
Helaas heeft dit alles ook een schaduwzijde: zowel hij als zijn vrouw en de bezoekers worden stelselmatig met de dood bedreigt. Het echtpaar omdat ze moslims van hun geloof proberen te krijgen, en de gasten omdat ze als verraders worden gezien. Faraidoun komt met voorbeelden:
Nederlandse Koerden die naar de kerkdiensten van Faraidoun en Wesselien gaan, doen dit niet zonder risico. “Elke Koerd die bij ons naar de kerk komt, krijgt met vervolging te maken,” zegt Faraidoun. “Een van de jongeren die onze diensten bezoekt, wordt door zijn broer met zijn eigen bijbel op zijn hoofd geslagen omdat hij naar de kerk gaat. In de meeste gevallen is de vervolging echter niet fysiek, maar met woorden. Ze krijgen te horen: ‘Je bent vervloekt’, of: ‘Ik hoop dat je getroffen wordt door een bom als je naar de kerk gaat.’ Voor Koerden zijn dit soort vernederingen vaak zwaarder dan fysieke bedreigingen.”
Het is in-en-in triest dat zoiets mogelijk is in Nederland. De waaromvraag is natuurlijk geen echte vraag, zoals Thierry Baudet wel duidelijk maakt:
Rest te zien of hier ooit wat aan gedaan zal worden: ik zie het somber in, zolang we de door Baudet aangehaalde problemen niet onder ogen willen zien.
