De Tweede Kamer moet een minimumbedrag voor Defensie opnemen in de Grondwet

Politiek en samenleving realiseren zich amper dat externe veiligheid geen product is dat bij noodzaak onmiddellijk is te bestellen. Deze vergt veel voorbereiding, afstemming en vervolgens langdurig en intensief oefenen met gecompliceerde wapensystemen.

De jarenlange bezuinigingen hebben de Nederlandse krijgsmacht geïnvalideerd en de militairen gedemoraliseerd. De achterstand in investeringen is onthutsend en het aantal amper te vullen vacatures ligt rond de achtduizend. Terwijl om ons heen de alarmbellen rinkelen: de toenemende bewapening van Rusland en China, de instabiliteit in het gewelddadige Midden-Oosten, de proliferatie van kernwapens, de onstuitbare migratiestromen en de pijlsnelle digitalisering van krijgsmiddelen.

Er is op dit punt nog geen enkele beweging waargenomen, noch vanuit het kabinet, noch vanuit de Tweede Kamer. Dat wil zeggen dat over verdere verhoging van de defensie-uitgaven na verkiezingen opnieuw moet worden onderhandeld, tegen de dan toevallige politieke opportuniteit, tegen de conjunctuur en tegen de onstuitbare dynamiek van budgettaire groeiers zoals volksgezondheid. Dat is een erg onzeker gesternte om op te koersen.

Een goede verzekering tegen geweld en oorlog is misschien wel de beste investering die de politiek kan doen om de economie en de welvaart van ons land te waarborgen en te stimuleren.