BOA beboet duikers die spullen wielrenner redden – Nederland is kapot geregeld

Maar nog voor ze ook maar een teen natgemaakt hebben, staat daar een BOA klaar. Niet met hulp. Niet met dankbaarheid. Maar met een boete.

Je leest het goed: een boete. Omdat ze niet goed geparkeerd stonden. Of eigenlijk: met hun auto hun loodzware spullen naar de plek van het ongeluk hadden gebracht, wat alleen 'voor bestemmingsverkeer' mocht.

Het is exemplarisch voor wat er mis is met dit land: mensen die iets goeds doen worden gestraft door mensen die alleen maar bezig zijn met regeltjes, boetes en machtsvertoon. BOA’s – ooit bedacht om lichte ordeproblemen op te lossen – gedragen zich inmiddels als halve sheriffs. Gewapend met handhavingsdrift, gezagsfetisjisme en een opschrijfboekje, wachten ze gretig op een kans om iemand een prent aan te smeren.

Deze duikers doen het vrijwillig. Geen commercieel motief. Geen winst. Geen gevaar voor anderen. Alleen maar de intentie om te helpen. En wat krijgen ze? Een boete. Omdat ze een bordje verkeerd interpreteerden. Omdat ze ‘bestemmingsverkeer’ dachten te zijn, maar een BOA vond van niet. Want tja: “regels zijn regels.”

In een normaal functionerend land had deze BOA gewoon even het gesprek aangegaan. “Wat zijn jullie aan het doen?” – “We komen spullen uit het water halen.” – “Oké, zorg dat je zo snel mogelijk weer weg bent, succes.” Klaar. Geen probleem. Geen confrontatie. Maar nee: de bon moest en zou geschreven worden. Zelfs zonder uitleg. Zelfs zonder het bedrag te noemen.

Waarom? Omdat het kan. Omdat dit type handhavers niet in dienst staan van de burger, maar van hun ego. En ondertussen durft Staatsbosbeheer het te verdedigen met de opmerking dat “het ook om recreatieve fietsers gaat.” Alsof een geparkeerde auto aan de kant van een fietspad een levensgevaar vormt in een land waar elke straathoek vol staat met bakfietsen, bestelbusjes en geparkeerde wagens.

Alles moet hier via ontheffingen, vergunningen, loketten, uitzonderingsformulieren en gemeentelijke regeltjes. Alsof vrijwilligers eerst moeten voorspellen in welke gemeente ze opgeroepen zullen worden, daar een aanvraag moeten doen, wachten op goedkeuring en dan pas in actie mogen komen. Terwijl ondertussen die telefoon, sleutel of andere eigendom gewoon op de bodem van een kanaal ligt.

Het systeem is zó log, zó rigide, zó bureaucratisch geworden, dat je inmiddels beboet wordt als je iets goeds probeert te doen.

Dit incident is meer dan een misverstand. Het is een spiegel van een land dat zijn gezond verstand is kwijtgeraakt. Een land waar regels belangrijker zijn dan redelijkheid. Waar hulp strafbaar is, en handhaving heilig.

Het is hoog tijd dat we gaan ingrijpen. Niet bij de duikers, maar bij deze overactieve BOA’s. Train ze beter, beperk hun bevoegdheden of schaf ze desnoods af. Want zolang deze kleine tirannen het voor het zeggen hebben, zal Nederland blijven afglijden tot een samenleving waar alleen nog regels gelden – en nooit meer het gezonde verstand.