Omstreden docent die opriep tot vernietiging van Israël vertrekt bij Radboud Universiteit

Volgens de universiteit is dat gebeurd “na een intensief traject van maanden”. Een keurig eufemisme voor: het duurde veel te lang voordat men eindelijk doorhad dat iemand die zulke uitspraken doet geen plaats heeft binnen een Nederlandse universiteit.

Pettit, universitair docent sociale geografie, haalde in oktober fel uit op X. Hij schreef dat het tijd was om “af te maken waar de Palestijnen op 7 oktober mee begonnen zijn” en dat hij pas zou stoppen als Israël “verdwenen” was.

Een uitspraak die niet alleen moreel verwerpelijk is, maar ook feitelijk neerkomt op het oproepen tot genocide. 7 oktober 2023 was de dag waarop Hamas meer dan duizend Israëlische burgers vermoordde - vrouwen, kinderen, ouderen – en honderden mensen gijzelde.

Toch vond deze docent het nodig om dat bloedbad niet te veroordelen, maar juist aan te moedigen. Dat iemand met zulke overtuigingen jarenlang onderwijs heeft gegeven aan Nederlandse studenten, is op zichzelf al een onvoorstelbaar schandaal.

Volgens de Radboud Universiteit is het vertrek van Pettit “na intensief overleg” tot stand gekomen. Met andere woorden: men durfde hem niet meteen te ontslaan. Er werd overlegd, getwijfeld, gepraat - alsof er iets te bespreken viel.

Pas toen de maatschappelijke verontwaardiging te groot werd, moest de universiteit wel in actie komen. Zelfs demissionair minister Gouke Moes (Justitie, VVD) bemoeide zich ermee en pleitte voor aangifte tegen de docent.

Maar dat had niet nodig mogen zijn. Universiteiten horen geen vrijplaatsen te zijn voor haatpredikers of extremisten - of die nu islamistisch, linksradicaal of antisemitisch zijn.

Het geval-Pettit staat niet op zichzelf. De Nederlandse universiteiten zitten vol met docenten en onderzoekers die politiek activisme verwarren met wetenschap. Van klimaatfanatisme tot woke-indoctrinatie, van anti-Israëlpropaganda tot raciale identiteitspolitiek - het is allemaal salonfähig geworden in de academische wereld.

Wie kritisch is op migratie, de EU of het klimaatbeleid, krijgt een reprimande of wordt gecanceld. Maar wie Israël de schuld geeft van alles, of de “vrijheidsstrijd” van Hamas prijst, krijgt een podium. Dat is de dubbele moraal van het huidige academische klimaat.

Harry Pettit was niet zomaar een dwaallicht op sociale media. Hij was actief betrokken bij bezettingen van universiteitsgebouwen, waar pro-Palestina-activisten de boel dagenlang lamlegden. In plaats van sancties kregen zij begrip en koffie van het bestuur.

De universiteit zegt nu dat Pettit “uitingen heeft gedaan die niet in lijn zijn met de gedragscode”. Maar dat wist men al maanden. Het feit dat dit nog als een “gezamenlijk besluit” wordt gepresenteerd, laat zien hoe diep de angst zit om duidelijk stelling te nemen tegen antisemitisme en extremisme.

Het vertrek van Pettit komt op een moment waarop universiteiten in heel Europa worstelen met pro-Palestijnse radicalisering op de campus. Van Amsterdam tot Londen en Berlijn wordt de academische vrijheid misbruikt om haat tegen Israël te verspreiden. Onder het mom van “kritiek op beleid” wordt ronduit antisemitische retoriek genormaliseerd.

En nee, ik ben niet iemand die deze term gemakkelijk bezigt. Maar in deze gevallen is die term volkomen terecht.

De Radboud Universiteit wilde koste wat kost “rust bewaren”. Maar rust zonder ruggengraat is lafheid. Wie haat toelaat in naam van “vrijheid van meningsuiting”, ondermijnt juist die vrijheid.

Dat Pettit nu vertrekt, is op zichzelf goed nieuws. Maar het mag niet bij dit ene geval blijven. Universiteiten moeten de moed hebben om hun eigen ideologische schoonmaak te houden. Wie oproept tot geweld of het uitroeien van een volk, hoort niet voor de klas te staan - nooit.

Het is hoog tijd dat de academische wereld weer beseft dat vrijheid van meningsuiting iets anders is dan vrijheid tot haat. En dat wetenschap niet kan bloeien in een klimaat van morele lafheid.