Yeşilgöz flirt met D66 en CDA: VVD kiest liever kartel dan koers naar rechts

Een centrumrechtse coalitie, zegt ze. Maar iedereen weet: zodra D66 in de mix zit, is “centrumrechts” gewoon links met een blauw strikje.

Yeşilgöz beweert dat ze “voor elke variant openstaat” en dat er “geen blokkades” zijn. Dat klinkt vriendelijk, maar vertaald uit het Haagse betekent het: de deur naar samenwerking met PVV en BBB blijft dicht, die naar D66 wagenwijd open.

Terwijl Nederlanders massaal hun onvrede hebben uitgesproken over de afgelopen jaren van stikstofbeleid, asielchaos en klimaatdwang, probeert Yeşilgöz doodleuk weer dezelfde partijen bij elkaar te brengen die die ellende veroorzaakt hebben. Het kartel ademt nog.

De VVD-leider beweert zelfs dat er “voor Kerst een nieuw kabinet kan zijn.” Dat is optimistisch - of naïef. Want de enige manier waarop dat lukt, is door opnieuw een kartelcoalitie te vormen die doet alsof er niets gebeurd is op 22 november vorig jaar, toen de kiezer juist duidelijk had gesproken.

Het is onthullend dat Yeşilgöz, gevraagd naar samenwerking met Geert Wilders, niets concreets zegt. Geen initiatief, geen uitnodiging, geen signaal. Maar als het over D66 gaat - de partij die jarenlang de boeren criminaliseerde en Nederland volstouwde met woke-beleid - dan zegt ze ineens: “Dat zou kunnen.”

Daarmee laat ze zien waar haar loyaliteit ligt: niet bij haar kiezers, niet bij de vrijheid, maar bij het oude machtssysteem. De VVD is zó gewend om te regeren met linkse partijen dat ze niet eens meer weet hoe oppositie of koersverandering eruitziet.

Yeşilgöz verklaarde na haar gesprek met Koolmees dat ze “geen blokkades” ziet in de formatie. Maar ze gaf ook toe dat ze “niet gebeld is afgelopen weekend” en “geen nieuwe geluiden” heeft gehoord. Een opmerking die bijna aandoenlijk naïef klinkt - alsof de verkenner iets zal regelen wat zijzelf niet durft te zeggen.

Iedereen in Den Haag weet wat die “geen blokkades” in werkelijkheid betekent: er is maar één blokkade, en dat is samenwerking met rechts. Want als er één constante is in de Haagse politiek, dan is het dat de VVD nooit écht durft te breken met de linkse agenda. Ze roepen iets over migratie, iets over lastenverlaging - maar aan de onderhandelingstafel buigen ze gewoon weer voor D66.

Dat uitgerekend Wouter Koolmees, oud-D66-minister, nu de verkenner is die de formatie moet leiden, zegt alles. De slager keurt zijn eigen vlees. Het is geen toeval dat de gesprekken precies die richting opgaan die D66 het beste uitkomt.

Koolmees waarschuwde vrijdag nog dat “er her en der blokkades zijn voor samenwerking.” Een subtiele manier om te zeggen: samenwerking met rechts is “lastig.” Maar samenwerking binnen het kartel? Geen probleem.

Het toneelstuk is doorzichtig. Het systeem beschermt zichzelf.

Het is tragisch hoe de VVD steeds verder afglijdt van waar ze ooit voor stond: persoonlijke vrijheid, ondernemerschap, een kleine overheid en een gezonde nuchterheid. Yeşilgöz praat nu als D66’er in een blauwe jas: klimaatdoelen, woke-taal, Europese samenwerking.

Het gevolg? De VVD is volledig voorspelbaar geworden. In campagnetijd doet ze rechts, in formatietijd buigt ze links. Het is politiek opportunisme in zijn zuiverste vorm.

Wat Yeşilgöz vandaag laat zien, is geen nieuw leiderschap, maar oud gedrag in een nieuw jasje. De VVD kiest opnieuw voor machtsdeelname boven idealen, voor het kartel boven de kiezer. Wie dacht dat deze partij geleerd had van de afgelopen verkiezingen, komt bedrogen uit.

De liberalen hebben hun ziel verkocht - opnieuw aan D66, opnieuw aan het systeem dat Nederland in de knoop heeft gebracht.