Particuliere verhuurders trekken massaal de stekker eruit - overheid jaagt woningmarkt verder de afgrond in

Wat blijkt uit nieuwe cijfers van het CBS: eind vorig jaar waren er ruim 22.000 minder particuliere huurwoningen dan het jaar ervoor. Kleine beleggers hebben massaal hun panden verkocht. Dat is geen toeval. Het is het directe gevolg van het steeds vijandiger beleid richting particuliere verhuurders.

In plaats van huurwoningen te beschermen, drijven de maatregelen van het kabinet ze de markt uit. Belastingen omhoog, huurprijzen aan banden, nieuwe regelgeving over “betaalbare huren” die elke vorm van rendement onmogelijk maakt.

Een kleine verhuurder met één of twee panden wordt tegenwoordig behandeld als een graaier of huisjesmelker. Terwijl diezelfde mensen jarenlang een belangrijke rol speelden in het beschikbaar houden van woningen voor starters, studenten en gezinnen.

De overheid heeft besloten dat particuliere verhuurders “het probleem” zijn. En dus worden ze aangepakt - fiscaal, juridisch en moreel. Het resultaat: ze verkopen hun huizen.

Linkse partijen roepen al jaren dat wonen een recht is, geen privilege. Maar hun beleid maakt dat recht voor duizenden Nederlanders juist onbereikbaar.

Door de verkoopgolf komen veel van die woningen terecht op de koopmarkt - waar starters natuurlijk helemaal niet kunnen meedoen. Huizenprijzen zijn nog steeds torenhoog, en de huurmarkt slinkt. Gevolg: minder aanbod, hogere huren, en nóg meer woningnood.

Dezelfde politiek die zegt “de woningmarkt eerlijker” te willen maken, heeft de boel dus verder uit balans gebracht. De echte huisjesmelkers? Dat zijn niet de kleine verhuurders. Dat is de overheid zelf - die met haar regels en belastingen alles opslokt en niets teruggeeft.

Het is te gemakkelijk om dit af te doen als een “onbedoeld gevolg”. Dit ís het beleid. Brussel en Den Haag sturen bewust aan op centralisatie van de woningmarkt: minder particuliere vrijheid, meer controle voor de staat en grote corporaties.

De kleine ondernemer - of dat nu een verhuurder is, een boer of een zzp’er - moet verdwijnen. Alles moet in handen komen van grote instituties, want dat is “stabiel” en “sociaal”. Maar intussen verdwijnt de menselijke maat, de keuzevrijheid, de lokale betrokkenheid.

De cijfers van het CBS zijn dus geen statistiekje. Ze zijn een waarschuwing: dit is wat er gebeurt als je de markt kapot reguleert vanuit ideologisch fanatisme.

De particuliere verhuurder wordt weggejaagd, de huurder blijft berooid achter, en de overheid wast haar handen in onschuld. Dit is de perfecte metafoor voor Nederland anno 2025: beleid dat zegt te helpen, maar in werkelijkheid alles sloopt wat nog wérkt.