Pro-Palestina-gekkies boos: politie mag niet ingrijpen

Zo ook in Rotterdam, waar deze week meer dan 90 arrestaties vielen bij een pro-Palestina-demonstratie bij het stadhuis. Volgens de politie hielden tientallen relschoppers zich niet aan de afspraken. En er werd zelfs een agent mishandeld. Maar wat doet de “Palestina Coalitie” vervolgens? Een boze brief naar de burgemeester.

Want de politie zou “gewelddadig” zijn geweest. Honden! Schoppen! Intimidatie! Ach gut.

Wat we hier zien is het zoveelste voorbeeld van een groeiende, radicaliserende pro-Palestinabeweging die denkt dat haar ideologie boven de wet staat. Ze bezetten universiteiten, verstoren gemeenteraadsvergaderingen, zetten Joodse Nederlanders onder druk, en nu dit: massale chaos op de Coolsingel, en dan verbaasd zijn dat de politie ingrijpt.

En let op: deze clubs proberen hun straatterreur te verkopen als een “vreedzaam protest.” Maar vreedzaam is het allang niet meer. Dit is georganiseerde intimidatie. Dit is activistische opstand, gevoed door haat tegen Israël én tegen onze rechtsstaat.

En als ze dan worden aangepakt zoals het hoort, dan is het ineens “disproportioneel.” De omgekeerde wereld.

De brief is gericht aan burgemeester Carola Schouten. De activisten eisen dat zij de politie publiekelijk op de vingers tikt. Maar dat zou een gotspe zijn. De politie deed exact wat ze moest doen: de orde handhaven.

Het gaat hier niet om demonstratierecht – dat is in Nederland prima beschermd – het gaat om groepen die doelbewust regels overtreden, confrontaties uitlokken, en daarna de media bespelen met slachtoffertaal.

Wat burgemeester Schouten moet doen? Geen excuses, geen verklaringen, maar een keiharde boodschap: in Rotterdam gelden nog steeds wetten. En wie zich daar niet aan houdt, vliegt in de boeien.

Waar blijven de grote mediabedrijven nu? Waarom hoor je geen felle veroordeling van deze intimidatiepraktijken? Simpel: het past niet in hun linkse narratief. Pro-Palestina-activisten worden stelselmatig behandeld als ‘jonge idealisten’, ‘bezorgde burgers’ of ‘studenten met een geweten’.

In werkelijkheid zijn het fanatieke activisten die willens en wetens de grens opzoeken – en er vaak overheen gaan. En als dat leidt tot escalatie, zijn het altijd weer ‘de agenten’ die fout zouden zitten.

Deze strategie – rellen, provoceren, en daarna huilen – is door en door doorzichtig. Maar linkse media, D66-politici en GroenLinks-wethouders slikken het allemaal voor zoete koek.

Als er iets disproportioneel was in Rotterdam, dan was het het gedrag van de activisten. Niet van de politie. Dit soort types willen aandacht, confrontatie en chaos – en als ze die krijgen, dan huilen ze bij de burgemeester. Zieligdoenerij in zijn puurste vorm.

Maar Nederland is het zat. De stille meerderheid is het zat. Burgers willen gewoon rust, orde en een overheid die de wetten handhaaft – ongeacht welk politiek clubje denkt dat de regels niet voor hen gelden.

Laat burgemeester Schouten pal staan. En laat de politie vooral doorgaan met doen waar ze goed in is: de straat terugveroveren op radicalen die onze samenleving willen ontwrichten.