Provincies stoppen met bestrijding Aziatische hoornaar: killerwesp bedreigt natuur en landbouw

Intussen groeit het aantal nesten explosief. En met elk nest dat blijft zitten, vermenigvuldigt de plaag zich razendsnel. We staan aan de vooravond van een ramp voor de natuur én de landbouw.

Een enkel nest van deze wesp eet in één seizoen 11 kilo insecten op. Dat zijn zo’n 100.000 diertjes. Veertig procent daarvan? Honingbijen. De rest bestaat uit hommels, vlinders, vliegen - cruciaal voor onze biodiversiteit.

Als dit zo doorgaat, verdwijnen bijenvolken in rap tempo. En zonder bijen? Dan komt de voedselvoorziening onder druk te staan. Van appels en peren tot kersen en aardbeien - alles wordt duurder of simpelweg schaars.

Het probleem met de Aziatische hoornaar is dat ze hier geen natuurlijke vijanden heeft. Ze kan dus ongestoord nesten bouwen en zich verspreiden.

Voor elk nest dat nu blijft hangen, komen er volgend jaar drie terug. Dat betekent een kettingreactie van vernietiging, die straks niet meer te stoppen is. En wat doet Den Haag? Helemaal niets.

Het is schandalig: voor klimaatplannen en asielopvang is er eindeloos geld, maar voor de bestrijding van een daadwerkelijke bedreiging voor onze natuur en voedselvoorziening is er plots “geen budget.”

Zeeland zegt alleen nog nesten te verwijderen bij scholen en speeltuinen. Dat klinkt sympathiek, maar het is dweilen met de kraan open. De rest van de nesten blijft gewoon hangen - en volgend jaar zijn het er drie keer zoveel.

Dit is puur bestuurlijk falen.

De Aziatische hoornaar moet keihard worden bestreden. Niet halfslachtig, niet incidenteel, maar met een landelijk offensief.

Het gaat hier niet om een paar vervelende insecten, maar om de toekomst van onze landbouw en de leefbaarheid van onze natuur. Iedere dag dat er niets gebeurt, groeit de schade exponentieel.

De killerwesp verspreidt zich sneller dan Den Haag besluiten kan nemen. Als we nu niet ingrijpen, is het te laat.

Dit is niet het moment voor politieke spelletjes of begrotingsgekissebis. Dit is het moment voor daadkracht. Een grootschalige, gecoördineerde aanpak is de enige manier om deze plaag te stoppen.

Doen we dat niet, dan kijken we straks toe hoe onze biodiversiteit instort, ons fruit onbetaalbaar wordt en de landbouw definitief de klap krijgt.