Raisa Blommestijn fileert media: “Altijd weer die zogenoemde jongeren”

Een verstandelijk beperkte man wordt in Amsterdam mishandeld en beroofd. Daders? “Jongeren.” In Maastricht wordt een avondklok ingesteld vanwege ernstige overlast. Oorzaak? “Jongeren.”

Het is altijd hetzelfde woord dat verschijnt in de krantenkoppen en in de nieuwsbulletins. En altijd is het een schaamlap. Want het zijn niet zomaar jongeren die zich misdragen. Het zijn dezelfde groepen kansenparels die keer op keer in het nieuws komen, zonder dat hun achtergrond ooit bij naam genoemd mag worden.

Waarom doen de media dit? Omdat het kartel koste wat kost wil voorkomen dat de werkelijkheid zichtbaar wordt. Het zou de officiële integratiepraatjes compleet ondermijnen. Want zolang we blijven doen alsof het probleem in elke willekeurige puber kan schuilen, hoeven we niet te erkennen dat er een structureel migratieprobleem achter deze misdaden schuilt.

Iedereen die in Nederland woont, ziet het allang. In de winkelstraten, op stations, in wijken waar politie nauwelijks nog grip heeft: het zijn geen “jongeren” in algemene zin. Het is een specifieke groep die steeds weer opduikt.

Door de daders te verhullen achter een onschuldig woord, wordt de ernst van het probleem niet benoemd. Het maakt de slachtoffers onzichtbaar en de samenleving machteloos. Want hoe kun je beleid maken, hoe kun je misdaad bestrijden, als je niet eens durft uit te spreken wie de daders zijn?

Zo creëer je een situatie waarin dezelfde groep kansenparels zich onaantastbaar voelt. Ze lachen om de politie, ze lachen om de rechter, en ze lachen om de media die hun identiteit verzwijgen. Het resultaat: meer criminaliteit, meer geweld, meer Nederlanders die het vertrouwen verliezen in de rechtstaat.

Raisa Blommestijn legt precies de vinger op de zere plek. Zolang de media om de hete brij blijven draaien, blijft het probleem groeien. Nederland verdient eerlijkheid, geen eufemismen. De waarheid mag hard zijn, maar is noodzakelijk: het zijn geen anonieme jongeren, het zijn telkens weer dezelfde kansenparels die onze wijken, dorpen en steden onveilig maken.