Raisa Blommestijn haalt uit: “Verbod op fatbikes? Absurd!”

En niemand verwoordt dat beter dan Raisa Blommestijn, die op X het verbod volledig tot zijn essentie terugbracht:

Een messcherpe analyse in één sarcastische uithaal. Want inderdaad: alsof het de fiets is die zelfstandig op mensen inrijdt. Alsof het geen jongeren zijn die lak hebben aan regels, gezag en fatsoen.

In een tijd waarin politici zich in duizend bochten wringen om het maar niet over ‘de doelgroep’ te hebben die de overlast veroorzaakt, is het verfrissend – en pijnlijk noodzakelijk – dat iemand als Raisa Blommestijn gewoon durft te zeggen wat iedereen denkt.

De oorzaak van het probleem is niet de fatbike. Het is het gedrag van een kleine, maar keiharde groep jongeren – vaak met een migratieachtergrond – die denken dat regels voor anderen gelden. Die zich met z’n tienen breed maken op straat, lachend door rood rijden en bewust mensen intimideren.

Maar in plaats van die jongeren aan te pakken, gooit de gemeente de fiets het raam uit. En als je daar iets van zegt? Dan ben je ineens een ‘populist’.

De logica van Blommestijn is vlijmscherp en tegelijk oersimpel. Want als je de logica van Enschede doortrekt, dan kun je net zo goed:

Het is absurd, en dat weet iedereen. Maar omdat het politiek niet correct is om de overlastplegers bij naam te noemen, moet er een symbool worden opgeofferd. In dit geval: de fatbike.

Blommestijn doorziet dit spelletje feilloos en legt met één X-bericht de vinger op de zere plek. Ze zegt wat raadsleden, burgemeesters en ministers allang hadden moeten zeggen. Maar die zwijgen. Want de waarheid mag niet botsen met het beleidskader.

Als bestuurders werkelijk begaan waren met veiligheid, dan zouden ze investeren in handhaving, opvoeding en repressie. Maar dat is ‘moeilijk’. Dus verbiedt men liever het object. Dan lijkt het tenminste alsof je wat doet.

Het is dankzij mensen als Raisa Blommestijn dat dit soort beslissingen niet ongezien blijven. Zij spreekt niet voor het beleid, maar voor het gezond verstand. Voor de burger die zijn kind veilig naar school wil laten fietsen. Voor de oudere die niet opzij geramd wil worden. Voor de ondernemer die het zat is dat er geen politie te bekennen is als het écht nodig is.

Conclusie? De fatbike-oorlog van Enschede is geen oplossing. Het is een politieke schijnbeweging van een bestuur dat de echte oorzaken niet durft aan te pakken.

Raisa Blommestijn laat zien dat je daar gewoon iets van kunt zeggen. Zonder omhaal. Zonder excuses. En met meer lef dan een hele gemeenteraad bij elkaar.