Jeroen Rietbergen niet vervolgd: vieze werkelijkheid blijft bestaan

De advocaat van Rietbergen noemt het ‘gerechtigheid’. Linda de Mol voelt zich bevestigd in haar beslissing om hem opnieuw in haar leven toe te laten. Maar het publieke geheugen werkt anders. Want los van deze specifieke zaak, blijft de bekentenis van seksueel grensoverschrijdend gedrag staan. De uitzending van BOOS legde het patroon bloot: machtsverhoudingen die misbruikt werden, relaties tussen coaches en deelnemers, en een zwijgcultuur die jarenlang alles mogelijk maakte.

Wat deze uitspraak wél bevestigt: een gebrek aan sluitend bewijs betekent niet dat er niets is gebeurd. De uitspraak zegt vooral iets over de juridische haalbaarheid onder de oude zedenwet – en minder over de kernvraag: wat is er in godsnaam allemaal jarenlang toegestaan binnen de muren van het grootste tv-format van Nederland?

Linda de Mol laat weten dat “het boek nu dicht kan.” Maar dat boek bevat nog talloze ongelezen bladzijden. Het is dezelfde Linda die Jeroen Rietbergen eerst de deur wees wegens “seksverslaving”, en die hem vervolgens weer in haar armen sloot. Dezelfde Linda die jarenlang naast de beerput zat, maar pas schrok toen die op televisie openging.

Nu wordt gedaan alsof alles één grote misvatting was. Alsof het misbruik van machtsposities slechts ‘grensoverschrijdend gedrag’ was, waarvoor al ruim voldoende boetedoening is gedaan. De witte was is gedraaid, en het familielabel De Mol moet weer glanzen. Maar wie gelooft dat nog?

De vrouw die aangifte deed – in een mediawereld die niets liever doet dan de boodschapper neerknuppelen – had moed. Zij werd publiekelijk geschoffeerd, door de advocaat, door de pers, en straks waarschijnlijk weer door de achterkamertjes van Hilversum. Toch was zij het die durfde te spreken, waar zovelen zwegen.

Ja, ze bleek juridisch op losse schroeven te staan. Maar het zegt veel over hoe moeilijk het is om dit soort zaken überhaupt aan te kaarten. Laat staan bewezen te krijgen. In een omgeving waar de machtigen worden beschermd en slachtoffers worden gereduceerd tot ‘lastige types’.

We moeten scherp blijven: géén vervolging is iets anders dan onschuld. Het hof heeft besloten dat vervolging juridisch niet haalbaar is. Maar het morele oordeel is allang geveld – niet door activisten, maar door miljoenen Nederlanders die zagen, hoorden en voelden dat er jarenlang wangedrag plaatsvond achter de schermen van de Nederlandse amusementsindustrie.

Rietbergen komt vandaag niet voor de rechter. Maar hij zal nooit meer gewoon ‘Jeroen’ zijn. Hij blijft de man die werd weggestuurd wegens seksueel gedrag, die daarna weer werd binnengehaald door een familie die alles onder controle wilde houden. Hij blijft Vieze Jeroentje – in de ogen van een samenleving die niet zo snel vergeet als een rechtbank archiefkastjes sluit.