Afbeelding gemaakt met Shutterstock AI
Rotterdamse raad draait door: kerstmenu stadhuis voortaan standaard vegetarisch
De gemeenteraad van Rotterdam heeft zichzelf weer overtroffen.
Onder het mom van “verbinding” en “vrede voor dieren” wordt het traditionele kerstdiner op het stadhuis voortaan standaard vegetarisch.
De motie kwam van Vrede voor Dieren-raadslid Ruud van der Velden, en kreeg steun van de meerderheid.
Het resultaat?
De stad waar havenarbeiders, ondernemers, zorgverleners en politiemensen wonen, krijgt nu een gemeentebestuur dat zelfs bij het kerstdiner denkt te moeten heropvoeden.
Van der Velden juichte op X:
“Kerst, een tijd van verbinding, niet alleen tussen mensen, maar ook met de dieren.”
Het klinkt gezellig, maar in werkelijkheid is dit natuurlijk een ideologische maatregel.
Een klein symbooldiner waarmee links Nederland zichzelf nog één keer op de borst klopt: “Kijk ons eens de wereld redden - met linzensoep en tofu.”
‘Vrede voor dieren’? Of gewoon morele betutteling?
Een stad die kampt met torenhoge criminaliteit, drugsproblemen, woningnood en sociale spanningen heeft nu kennelijk tijd om zich druk te maken over… het kerstdiner.
Het is zo absurd dat het bijna komisch wordt.
Waar de gemeenteraad eigenlijk zou moeten praten over veiligheid, betaalbare woningen en overvolle scholen, wordt er gedebatteerd over het morele gewicht van een karbonade.
Alsof de hele stad Rotterdam moreel verheven wordt wanneer ambtenaren één keer per jaar vleesvrij eten.
Het is de zoveelste stap in een trend die al jaren gaande is: bestuurders die liever symbolisch deugbeleid voeren dan echte problemen aanpakken.
Terwijl lokale bestuurders hun energie steken in linzensoep en notenpaté, vergeten ze waar echte morele grenzen liggen. Daarom is het belangrijk dat burgers zélf hun waarden blijven verdedigen.
Teken de verklaring dat abortus geen mensenrecht is.
De obsessie met symboolpolitiek
Het is niet voor het eerst dat linkse partijen hun idealen proberen door te drukken via symbolen.
Vandaag is het het kerstdiner; morgen is het misschien een verbod op leer, kaas of melk bij recepties.
Eerder zagen we al vergelijkbare voorstellen in Amsterdam, Den Haag en Utrecht - telkens verkocht als “inclusief” of “duurzaam”.
Maar wat het in de praktijk betekent, is dat de overheid bepaalt wat moreel juist eten is.
Een vegetarisch diner mag natuurlijk altijd.
Maar dat het nu standaard wordt opgelegd aan iedereen die bij het stadhuis aanschuift, zegt veel over de staat van het debat.
Wie vlees eet, hoort niet meer bij “de verbinding”.
Wie vragen stelt, is ouderwets.
Wie kritisch is, wordt weggezet als barbaars.
Rotterdam, ooit symbool van nuchterheid, is langzaam veranderd in een podium voor morele heropvoeding.
Lees ook
Kerst als politiek statement
Er is niets mis met vegetarisch eten. Maar kerst was ooit bedoeld om samen te komen - niet om politiek te bedrijven over wat er op je bord ligt.
Een kerstdiner hoort mensen te verbinden, niet te verdelen in “de goede” en “de foute” eters.
De ironie is natuurlijk enorm.
Dezelfde partijen die roepen dat de overheid zich “niet met persoonlijke keuzes moet bemoeien”, zijn de eersten die bepalen wat ambtenaren wel of niet mogen eten.
Dezelfde mensen die “vrijheid” en “diversiteit” preken, draaien de duimschroeven aan zodra het over hun eigen morele agenda gaat.
Het is niet vrijheid, het is dwang - verpakt in een kerstgroet.
Wanneer politici zelfs het kerstdiner gebruiken om hun ideologische agenda door te drukken, is het des te belangrijker dat burgers vasthouden aan principes die niet met de tijdgeest meebuigen.
Laat daarom duidelijk horen dat abortus géén mensenrecht is en dat morele waarden niet door linkse symboolpolitiek kunnen worden herschreven.
Teken hier de verklaring.
Een vegetarische toekomst - zonder realiteit
De Rotterdamse fractie hier achter heet “Vrede voor Dieren”, maar in feite is het “Oorlog aan gezond verstand”.
Het is een ideologisch gebaar dat niks oplost, maar wél een signaal geeft: alles, zelfs traditie en feest, moet door de morele zeef van deze knettergekke partij.
Een stad die ooit trots was op haar arbeidersmentaliteit, haar no-nonsensehouding, haar scheepswerven en havenzwoegers, heeft nu een gemeenteraad die z’n eigen kerstdiner politiseert.
Dat zegt alles over de afstand tussen politiek en realiteit.
En het verklaart waarom mensen hun vertrouwen in de politiek verliezen: niet vanwege grote crises, maar door dit soort kleine, opgeheven vingertjes in linzenjus.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
Lees ook
Loading
