Russen breken in bij OM: logisch gevolg van oorlogstaal

Nederland is geen neutraal land in het conflict tussen Rusland en Oekraïne. Het is een actieve partij. Een van de grootste financiële én militaire sponsoren van het regime in Kiev. En niet alleen dat: vanuit Den Haag wordt vrijwel dagelijks met oorlogstaal gesmeten richting Moskou. Minister na minister spreekt zich uit in vijandige termen. Dan is het geen kwestie van “of” je wordt geraakt, maar “wanneer”.

De hack begon met een fout die internationaal bekend was: een kwetsbaarheid in software waarmee op afstand gewerkt wordt. Bedrijven en instellingen wereldwijd kregen in juni al de waarschuwing om direct te patchen. Maar het OM deed pas op 24 juni iets – zeven dagen na de kritieke waarschuwing.

Tegen die tijd hadden Russische hackers mogelijk al toegang. Drie weken konden ze grasduinen in het systeem. Wat ze hebben ingezien of gestolen is onduidelijk. Maar in een omgeving vol strafzaken, MH17-informatie, persoonsgegevens van rechercheurs en officieren, is het naïef te denken dat er niets van waarde is buitgemaakt.

Dat Rusland geïnteresseerd is in Nederland, en specifiek in het Openbaar Ministerie, is volkomen begrijpelijk. Nederland speelde een hoofdrol in de beschuldigingen rond MH17, waar Rusland jarenlang van is beschuldigd op basis van wankele bewijsvoering. Daarbij komt dat Nederland het voortouw neemt in het juridisch aanpakken van “Russische oorlogsmisdaden” via onderzoeksteams van onder andere de Koninklijke Marechaussee.

Daarbovenop komt de voortdurende morele agressie vanuit de Nederlandse regering. Den Haag stelt zich op als moreel superieur, als ‘rechtvaardige strijder’, maar heeft ondertussen elk diplomatiek kanaal met Rusland laten verdorren. Dan ontstaat er geen dialoog, maar een koude oorlog. En in een koude oorlog wordt gehackt, gesaboteerd en gespioneerd.

De traagheid waarmee het OM handelde, toont een totaal gebrek aan urgentie en digitale paraatheid. Het is beschamend dat een topinstituut pas weken na een internationale waarschuwing reageert, en vervolgens wekenlang door laat rommelen terwijl mogelijk een buitenlandse mogendheid alle gevoelige gegevens kopieert.

Tegelijkertijd is het naïef en hypocriet om nu verbaasd te doen over Russische agressie. Dit is geen spontane aanval uit het niets. Dit is een reactie op jarenlange confrontatie, militaire steun aan een vijandige staat, en continue beschuldigingen in de internationale media. Als je Rusland behandelt als een vijand, zal Rusland zich ook als vijand gedragen.

Deze hack moet Nederland wakker schudden. Niet alleen op het gebied van digitale veiligheid, maar vooral in de geopolitieke realiteit. Zolang de politiek zich inbeeldt dat het land veilig is terwijl het militair én juridisch partij kiest in een buitenlandse oorlog, blijven dit soort aanvallen komen.

De keuze is simpel: óf stoppen met het provoceren van grootmachten terwijl onze cyberverdediging nog zwakker is dan die van een gemiddelde IT-afdeling. Óf investeren in echte cyberverdediging én diplomatie, in plaats van naïef moreel machtsvertoon.

Nederland is al lang geen onschuldige buitenstaander meer in de oorlog in Oekraïne. Het is een actieve, gretige sponsor van wapens, geld en morele druk. Dat een tegenpartij dan terugbijt met een digitale aanval is niet verrassend – het is logisch. De hack van het OM is geen losstaand incident. Het is een symptoom van een beleid dat al jaren vraagt om repercussies. Tijd om dat onder ogen te zien.