Tropische pracht in eigen achtertuin: Nederland kleurt op door spectaculaire vogels

De bijeneter, de hop, de steltkluut, de zwarte ibis, de koereiger… stuk voor stuk oogverblindende vogels die ons land niet langer overslaan. Ze blijven. Ze broeden. Ze maken Nederland mooier.

Voor wie met open ogen de natuur in trekt is het overduidelijk: onze flora en fauna ondergaan een stille revolutie – en het is adembenemend.

De bijeneter is hét kroonjuweel van deze natuurlijke opleving. Met zijn felgele keel, turquoise borst en roodbruine kroon oogt hij als een tropische droomvogel – en hij broedt nu gewoon in Gelderland, Zuid-Holland, Zeeland en Noord-Holland.

Niet eenmalig, niet toevallig, maar in groeiend aantal. In 2025 zijn er al zeventien tot achttien broedparen geteld. Ze voelen zich hier thuis, dankzij warmere zomers en een overvloed aan prooidieren. De Nederlandse lucht kleurt – en hoe.

En het blijft niet bij de bijeneter. De hop, met zijn opvallende oranjeroze kuif, keert terug na decennia van afwezigheid. De steltkluut, met zijn absurd lange roze poten, paradeert als een danser door ondiep water. En de koereiger, wit met een oranje borstsieraad in broedseizoen, bouwt steeds vaker hier zijn nest.

Onze polders, duinen en rivieren zijn geen achtergronddecor meer – ze zijn het toneel van natuurlijke pracht. En de lijst groeit: de zwarte ibis, de orpheusspotvogel, de slangenarend en de roodkopklauwier staan te trappelen om zich bij deze bonte parade aan te sluiten.

We zeggen het zoals het is: dit is machtig mooi. In een tijd waarin alles kapotgereguleerd wordt en het politieke landschap doordrenkt is van doemdenken, toont de natuur een andere waarheid: groei, veerkracht en schoonheid.

Waar Nederland ooit bekend stond om zijn monotone landschappen, keert nu de variatie terug. Onze kinderen zullen opgroeien met vogels die hun grootouders alleen op verre vakanties zagen. De lente zal nooit meer hetzelfde zijn. En dat is iets om te vieren.

Deze natuurlijke verrijking is geen reden voor pessimisme. Het is geen “signaal van verval”, maar een kans op herstel. Onze landschappen worden opnieuw waardevol – als we ze maar met rust laten. Geen windmolenparken door kwetsbare broedgebieden. Geen beton waar riet moet groeien.

Dit Nederland – met bijeneters, hoppen en steltkluten – is een land dat leeft. Een land dat schittert. En dat is precies het land dat wij willen verdedigen.