Wooncrisis treft gewone Nederlander keihard: Sanne (32) al 9 jaar kansloos

Binnenland•11 jul , 11:00

Welkom in het Nederland van 2025: een land waar je op je 32ste nog steeds woont in de studentenkamer die je op je 18e hebt betrokken. Sanne is geen uitzondering. Ze is het levende bewijs van een door en door zieke woningmarkt, waar normale mensen met normale wensen compleet buiten de boot vallen. Negen jaar ingeschreven, een stabiel leven, een redelijk inkomen – maar op de sociale huurmarkt belandt ze keer op keer op plek 358. En dat in een land dat prat gaat op ‘gelijke kansen’ en ‘fatsoenlijk wonen voor iedereen’.

De cijfers zijn keihard – en schandalig

In Leiden reageren inmiddels gemiddeld 423 mensen op een sociale huurwoning. Per woning! Dat betekent dat zelfs met negen jaar inschrijvingstijd, zoals Sanne heeft, je nog steeds stelselmatig buiten de boot valt. En dit probleem beperkt zich niet tot Leiden. In vrijwel elke Nederlandse stad groeit het aantal woningzoekenden, terwijl het woningaanbod stagneert of zelfs afneemt.

👉 Geen linkse intimidatie aan Nederlandse universiteiten. Stop de Hamasprotesten! Academici ondersteunen terreursympathisanten en joodse studenten worden gejaagd. De maat is vol. ✍️ Teken vandaag nog deze petitie en laat je stem horen

Wat krijgen mensen als Sanne dan wél aangeboden? Schimmelwoningen, panden die op de nominatie staan om gesloopt te worden, of huizen waar de buren elke nacht voor herrie zorgen. En als je daar toch voor tekent, lever je direct vijf jaar inschrijvingstijd in. Zo houdt het systeem zichzelf in stand: een keuzemenu van ellende.

Wie wél een woning krijgt? Wie maar raadt

Wat deze situatie nóg schrijnender maakt, is dat voor duizenden statushouders wél met voorrang een woning werd geregeld de afgelopen jaren. Die gingen dus vaak vóór iedereen die al jaren netjes op de wachtlijst staat. Mensen als Sanne konden wél blijven wachten.

Nederlandse overheden kozen er actief voor om nieuwkomers prioriteit te geven boven de eigen bevolking. Dat is geen 'rechts frame', dat is keiharde realiteit – vastgelegd in regelgeving, uitgevoerd door woningcorporaties, toegejuicht door links en gedoogd door het kartel.

Dit is geen incident, dit is beleid

Het feit dat dit geen individuele misser is maar systeemfalen, maakt het extra schokkend. Terwijl starters worden afgescheept met flexhokken, tijdelijke containers of gedeelde keukentjes in jaren ’60-flats, worden er nauwelijks echte woningen bijgebouwd. De stikstofregels, de eindeloze procedures, de overregulering van gemeenten: allemaal factoren die een normaal bouwproces vertragen of blokkeren.

En ondertussen blijft het aantal woningzoekenden groeien – mede door een totaal oncontroleerbare migratiestroom waar geen rem op zit. Alles wat FVD en andere kritische partijen al jaren roepen, wordt werkelijkheid: Nederland barst uit zijn voegen en onze eigen mensen zijn het kind van de rekening.

Het is tijd om deze woonhel te doorbreken

De situatie van Sanne is schrijnend, maar ze staat symbool voor honderdduizenden Nederlanders die elke maand hopen, zoeken, wachten – en steeds weer worden teleurgesteld. De overheid moet stoppen met het pamperen van systemen die de samenleving uit elkaar trekken.

Lees ook

Wat nodig is:

Einde aan voorrang voor statushouders – eigen bevolking eerst. Dit is nu officieel geregeld, maar moet nog in de praktijk gebracht worden.
Radicale versnelling van woningbouw, zonder remmende stikstofideologie.
Saneren van woningcorporaties die meer bezig zijn met woke-beleid dan met huizen bouwen.
Een woningmarkt vóór Nederlanders, niet voor politieke prestigeprojecten.

Tot die tijd blijft de realiteit pijnlijk helder: in Nederland van 2025 is zelfs een hok van 12 vierkante meter met gedeelde douche een luxe. En mensen als Sanne? Die mogen pas rond hun veertigste hopen op een plekje. Als het dan niet alweer gesloopt wordt.