Hé boomer, herinner je je zure regen nog? Dat doembeeld uit de jaren zeventig en tachtig, toen we dachten dat onze bossen zouden wegkwijnen door zwaveldioxide en stikstofoxiden die de natuur verpestten? Nou, goed nieuws: zure regen is zo goed als verdwenen! En dat is, zoals Martien Visser, Emeritus-lector Energietransitie, treffend op X stelt, een van de fraaiste successen van internationaal milieubeleid. “Een van de fraaiste successen van internationaal milieubeleid is de daling van de emissie van zwaveldioxide. Ooit was zwaveloxide de belangrijke oorzaak van ‘zure regen’. Herinnert u zich dat fenomeen nog?” schrijft hij. En hij heeft gelijk: dankzij gerichte maatregelen is de uitstoot van zwaveldioxide sinds 1980 met maar liefst 89% gedaald in Nederland. Rookgasontzwavelingsinstallaties bij elektriciteitscentrales en raffinaderijen hebben wonderen verricht. Maar het wordt nog interessanter. Ingenieur Wouter de Heij vult Visser aan op X: “Wat vooral goed en leerzaam is om erbij te vermelden: door een 15 jaar programma met de chemische industrie en olieraffinaderijen is dit gelukt. Gewoon inzet van slimme ingenieurs, wat geld en een duidelijke tijdlijn.” Kijk, dat is nog eens een aanpak! Geen eindeloos gezeur, geen bureaucratisch moeras, maar gewoon doen. Slimme technologie, duidelijke doelen en een flinke dosis daadkracht. En toen was zure regen ineens geen issue meer.
Maar nu komt het: De Heij trekt een vergelijking met de huidige stikstofcrisis. Hij schrijft: “Zo kan het ook met
stikstof.” En daar wringt de schoen. Want laten we eerlijk zijn: die hele stikstofhype is één grote hoax. Ja, je leest het goed. Terwijl zure regen een meetbaar probleem was dat met concrete oplossingen is aangepakt, is de stikstofcrisis een juridisch en bureaucratisch gedrocht dat boeren het leven zuur maakt en de economie lamlegt. Wouter de Heij, die zich diep in de stikstofmodellen heeft vastgebeten, wijst erop dat de modellen zoals Aerius, waarmee de overheid rekent, vol onzekerheden zitten. Ammoniakemissies worden overschat, droge depositie is amper gemeten, en toch worden boeren aan de schandpaal genageld met absurde precisie tot vier cijfers achter de komma. Dat is toch geen
wetenschap? Dat is politieke onzin
Laten we even terugspoelen. Zure regen werd aangepakt door internationaal beleid, zoals het Verdrag grensoverschrijdende luchtverontreiniging uit 1979, en door slimme technologie zoals katalysatoren en ontzwavelingsinstallaties. Het resultaat? De natuur herstelt, korstmossen keren terug in bossen, en de bodemverzuring is sterk afgeremd. Maar stikstof? Dat is een ander verhaal. De focus ligt nu op ammoniak uit de landbouw, terwijl de bijdrage van verkeer en industrie amper wordt aangepakt. En de modellen? Die zijn zo onnauwkeurig dat De Heij ze vergelijkt met een thermometer die je temperatuur op 37,0005 graden meet en dan roept dat je doodziek bent. Lachwekkend, als het niet zo treurig was.
Het verschil tussen zure regen en stikstof is simpel: zure regen was een echt probleem met een echte oplossing. Stikstof is een door modellen en juristen opgeblazen drama dat vooral dient om boeren te pesten en bouwprojecten te traineren. Waarom niet dezelfde aanpak als bij zure regen? Stel een duidelijk doel, geef slimme ingenieurs de ruimte, en werk samen met de sector in plaats van die kapot te reguleren. Maar nee, in
Den Haag verzinnen ze liever een juridisch moeras waar niemand meer uit komt. Het wordt tijd dat we stoppen met deze onzin en de lessen van zure regen toepassen: praktisch, resultaatgericht, en zonder hysterie.
🟥 Vind jij ook dat deze coronawaanzin niet vergeten mag worden? DDS blijft herinneren en ontmaskeren. Help ons dit vrije geluid overeind te houden. 👉 Ga naar https://dds.backme.org of doneer direct via NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media.