Goed besluit VS: eerst Trump en Poetin, dan pas Zelensky aan tafel

Er is geen enkele reden om tijd te verspillen aan een “vooroverleg” met Zelensky. Dat zou niets opleveren en alleen maar de hoofdzaak vertroebelen: de twee grootmachten moeten eerst kijken of er een akkoord in de maak is.

Vance zegt het zelf: zo’n gesprek zou “niet productief” zijn. Uiteraard niet. De verhoudingen zijn totaal verziekt, het vertrouwen nul. Alles wat er nu toe doet, is of Trump en Poetin bereid zijn de voorwaarden voor een bestand te verkennen.

Pas als dát lukt, heeft het zin om Zelensky aan te laten schuiven. Anders krijg je alleen maar een mediacircus waarin iedereen statements afvuurt voor de camera’s en geen stap verder komt.

Niet verrassend sprongen de Europese leiders er direct bovenop: “er kan geen vrede komen zonder Oekraïne aan tafel.” Ja hoor, daar heb je weer de Brusselse reflex: symboliek boven resultaat.

Niemand zegt dat Zelensky nooit mee mag praten. Maar als Poetin dat vóór vrijdag niet wil, dan is dat simpelweg de realiteit waar je mee te dealen hebt. Politiek is geen kinderfeestje waar iedereen meteen een uitnodiging moet krijgen omdat dat “eerlijk” voelt.

De waarheid is simpel: als er iets in beweging moet komen, dan gebeurt dat alleen via Washington en Moskou. Trump en Poetin moeten de deal verkennen en de grote lijnen neerzetten. Zodra dat er ligt, kan Oekraïne instappen om over de details te praten.

Alles daarbuiten is tijdverspilling – en in oorlogstijd is tijd letterlijk levens.

Dit is geen moment voor ego’s of politieke show. Eerst de grootmachten aan tafel, dan pas de rest. Vicepresident Vance en de regering-Trump begrijpen dat – en het is hoog tijd dat Europa dat ook eens gaat begrijpen.

Het enige dat nu telt, is een realistische route naar vrede. En die begint niet met een Zelensky-persmoment, maar met een stevige, eerlijke onderhandeling tussen de twee enige spelers die het echt kunnen beslissen: Trump en Poetin.