Voor wie verslaafd is aan geopolitiek, machtsspelletjes en megatrends achter de schermen van Brussel en Washington, was het interview van Jim Ferguson met de Roemeense journalist Iosifina Pascal een eyeopener. Geen abstracte theorieën, maar een glashelder exposé over hoe Oost-Europa worstelt met dezelfde thema’s die ook in Nederland, Duitsland, Frankrijk en de VS spelen: soevereiniteit, democratische manipulatie, censuur, migratie en de vraag wie er nu echt de macht heeft — de kiezer, of de instituties boven de kiezer. Jim Ferguson noemde het “een van de meest onthullende gesprekken ooit op zijn kanaal”, en dat is niet overdreven. Pascal praat niet over complotten, maar over mechanismen: hoe macht functioneert, hoe partijen worden uitgesloten, hoe internationale druk nationale politiek beïnvloedt. Vooral
Roemenië komt daarbij naar voren als testcase van Europees machtspolitiek.
Democratie onder druk in Roemenië
Volgens Pascal is er sprake van een groeiende kloof tussen de Roemeense bevolking en haar politieke elite. Niet via open censuur, maar via:
- manipulatieve verkiezingsprocedures,
- uitsluiting van bepaalde partijen of kandidaten,
- en een sterke mate van internationale bemoeienis bij binnenlandse besluitvorming.
Ze zegt niet dat
verkiezingen geannuleerd zijn, maar wel dat de voorwaarden en timing van verkiezingen sterk werden beïnvloed door juridische en internationale druk — vooral richting kandidaten die anti-establishment en conservatief zijn.
Europa schuift richting centralisatie
Pascal beschrijft hoe meerdere nationale regeringen in de
EU worstelen met Brusselse inmenging. Niet alleen Roemenië, maar ook Hongarije, Slowakije, Polen, Italië en zelfs Nederland ervaren dit bij thema’s als:
- migratie,
- familierechten,
- energiebeleid,
- mediavrijheid,
- rechterlijke onafhankelijkheid.
Haar stelling: niet landen verlaten de democratie, maar democratie verlaat landen – omdat politieke macht steeds meer verschuift van nationale parlementen naar supranationale instellingen.
Oost-Europa: laatste bolwerk van traditionele waarden?
In West-Europa worden conservatieve stemmen vaak weggezet als “extreemrechts”, terwijl ze in Oost-Europa regeringen leiden. Denk aan Italië (Meloni), Hongarije (Orbán), Slowakije (Fico) en mogelijk straks ook Roemenië.
Pascal ziet in Oost-Europa een combinatie van: Geloof, gezin, natie, traditie — niet als nostalgie, maar als politieke motor.
Volgens haar is Boekarest op 7 december een cruciaal moment:
Als de conservatieve kandidaat Anca Alexandrescu wint, kan de hoofdstad — en mogelijk later het land — politiek kantelen.
Migratie als geopolitiek spanningspunt
Pascal waarschuwt dat illegale migratie steeds minder gaat over opvang, en steeds meer wordt ingezet als politiek instrument. Niet per se georganiseerd, wel functioneel: grote migratiestromen veroorzaken maatschappelijke frictie, druk op voorzieningen, en veranderen uiteindelijk het politieke landschap.
Help ons in de strijd tegen het kartel! Vond u dit een goed artikel? De Dagelijkse Standaard prikt door de Haagse luchtbellen heen. Wij accepteren niet dat de kiezer buitenspel wordt gezet door Buma en zijn kornuiten. Steun onze onafhankelijke journalistiek. Doneer vandaag nog via BackMe of maak uw bijdrage over op NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media. Samen breken we het kartel! Waarom dit interview belangrijk is
- Het laat zien dat de strijd om democratie in Europa niet gaat tussen links en rechts, maar tussen nationale politiek en bovennationale machtssystemen.
- Het toont hoe Oost-Europese samenlevingen minder snel meebuigen met globalistische modellen dan West-Europa.
- En het herinnert eraan dat conservatisme in Oost-Europa géén randverschijnsel, maar mainstream politiek is.
Veel plezier bij het kijken van
het interview.