Koblenko bekent: wapenindustrie wint – Europa mag dokken

Hilarisch genoeg heeft ze daar volkomen gelijk in – wapenfabrikanten dansen al maanden op tafel. Maar wat doet Koblenko vervolgens? Precies: ze eist harder, sneller, méér wapens voor Kiev. Amerikaanse defensiereuzen als Lockheed Martin slaan nóg een rondje champagne in. Begrijpt u de logica nog? Eerst zegt ze dat de industrie het spel bepaalt, vervolgens applaudisseert ze voor nóg meer bestellingen.

Dat de oorlog in Oekraïne een goudmijn is voor de militair-industriële lobby is geen complot, maar keiharde boekhouding. Sinds februari 2022 tikken de inkomstenkassa’s bij Raytheon en co. miljarden harder dan ooit. Trump mag dan roepen dat hij “drukt op de pauzeknop”, ondertussen weet hij ook: elke afgevuurde Patriot-raket levert dividend op.

En wie betaalt? Juist, het braafste jongetje van de NAVO-klas: Europa. Onze belastingcenten vliegen linea recta via Washington naar de aandeelhouders op Wall Street. Intussen verdampt onze eigen munitievoorraad en schroeven we energieprijzen op omdat Brussel weigert een realistisch vredesplan zelfs maar te overwegen.

Laten we eerlijk zijn: Trump denkt in deals, niet in morele kruistochten. Zijn tweede ambtstermijn draait om ‘America First’ – lees: Amerikaanse winsten eerst. Wapens leveren aan Oekraïne? Prima, zolang Oekraïne – oftewel Europa – de cheque ondertekent. Koblenko ziet dat scherp, maar vergeet te vermelden dat Joe Biden vóór hem exact hetzelfde deed; het Congres pompte jaarlijks tientallen miljarden in het slagveld.

De deugpers in Nederland probeert ondertussen beide realiteiten te negeren. Links roept: “Poetin moet stoppen!” VVD en NSC mompelen iets over “Europese defensie-autonomie”, maar stemmen braaf voor elke NAVO-uitbreiding en munitiedeal. Wie blijft er dan nog over om de eenvoudige vraag te stellen: hoeveel Nederlandse huizen, scholen en ziekenhuizen kon je bouwen voor één HIMARS-pakket?

De grootste grap? Washington leent het geld goedkoop, wij in Europa betalen de rente via de ECB-inflatie. Dwars door onze koopkracht en pensioenpotten heen. Intussen zitten Berlijn en Parijs elkaar in de haren over wíe straks de fabriek voor 155 mm-granaten mag openen. Business is booming; Oekraïners en Europeanen leveren het bloed en het geld, de aandeelhouders cashen.

En daar zit Victoria Koblenko – goed voor elk praatprogramma – om het propaganda-lied nog eens op volume tien te zetten. Wie een andere toon aanslaat, wordt natuurlijk meteen weggezet als “Poetin-knuffelaar”. Het venijnige frame waar de media-elite van leeft.

Gelukkig staan er in Den Haag nog partijen die de rug recht houden. Nou ja, één eigenlijk. FVD vraagt al maanden om échte vredesonderhandelingen en stoppen met blanco cheques. Goed verdedigen is prima, maar jezelf failliet financieren voor een eindeloze proxy-oorlog is krankzinnig.

De tijd van kritiekloze wapenfetisj is voorbij. De gewone Nederlander ziet dat zijn energierekening explodeert, dat de NAVO-doctrine hem kopschuw maakt en dat Brussel hem verplicht om ‘tijdelijk’ defensiegeld uit sociale potjes te halen. Voor wie? Niet voor Kiev of Moskou, maar voor Lockheed, Boeing en andere industriële reuzen.

Victoria Koblenko bewijst met één zin wat kritische Nederlanders al wisten: de oorlog is een businessmodel, en Europa staat garant. Maar zolang talkshows liever oorlogstromgeroffel uitzenden dan feiten, blijft het publiek gevangen in de propaganda-sluier. Tijd om het gesprek te kantelen: weg met de wapenlobby, op naar diplomatie en nationale belangen.