Schokkend: Australië subsidieert late abortus tot 20.000 dollar

In Australië is het nieuwe beleid van premier Anthony Albanese hard ingeslagen bij pro-life groepen, christenen en ethisch denkende burgers. De regel: vrouwen die hun zwangerschap na 20 weken beëindigen – of dat nu komt door een natuurlijke miskraam of een opzettelijke abortus – komen in aanmerking voor zowel een uitkering als betaald ouderschapsverlof. Totale waarde: ruim 20.000 dollar.

Maar het wordt nog schrijnender. De regeling geldt ook als het gaat om een volledig gezonde foetus. Een kind dat zonder medische complicaties gewoon voldragen had kunnen worden. Juriste Joanna Howe noemt het keihard: “Dit is geen zorg, dit is intra-uteriene kindermoord. En het wordt nu gesubsidieerd door belastinggeld.”

Hoee legt uit hoe deze abortussen in de praktijk verlopen: het toedienen van digoxine of kaliumchloride – stoffen die het hart van de foetus stoppen. Daarna volgt een geforceerde bevalling van een overleden kind. De medische horror, bedoeld voor kinderen die in veel gevallen al levensvatbaar zijn buiten de baarmoeder, wordt dus niet alleen toegestaan maar financieel aangemoedigd.

Het feit dat deze handelingen plaatsvinden in een westerse democratie is op zich al huiveringwekkend. Maar dat de overheid deze praktijken faciliteert én beloont, is een moreel failliet van jewelste.

Voor wie denkt dat dit enkel voorkomt bij ernstige medische nood: think again. Uit cijfers blijkt dat in Zuid-Australië – waar dit beleid al langer geldt – maar liefst 80 procent van de abortussen na week 20 worden uitgevoerd op volledig gezonde baby’s. Geen afwijkingen. Geen risico’s. Gewoon een keuze. En die keuze wordt nu beloond.

Australië beweegt zich in sneltreinvaart richting een samenleving waarin leven optioneel is, en waarin de dood gesubsidieerd wordt. Een cultuur die het moederschap vervangt door bureaucratische uitkeringen en ethische grenzen overschrijdt in naam van ‘progressie’.

Het wordt nog bureaucratischer. Het officiële Zwangerschapsadviescentrum van Zuid-Australië heeft een handleiding gepubliceerd waarin stap voor stap wordt uitgelegd hoe vrouwen deze subsidie kunnen aanvragen. Formulieren moeten ondertekend worden door de abortusarts, waarna de aanvraag tot 52 weken na de ingreep kan worden ingediend bij Centrelink – de Australische tegenhanger van het UWV.

Zelfs het document zelf bevat een waarschuwing: “De gebruikte termen kunnen als schokkend worden ervaren.” Dat zegt genoeg. Als de overheid zélf erkent dat de procedure traumatiserend en choquerend is, waarom promoot ze het dan?

Wat in Australië gebeurt is geen geïsoleerd incident. Het is een voorproefje van wat in Europa ook dreigt te gebeuren: een samenleving waarin kwetsbaar leven geen waarde meer heeft. Waarin financiële prikkels zwaarder wegen dan ethiek. En waarin de bureaucratie van het doden beter geregeld is dan de zorg voor het leven.

DDS zegt wat de politiek niet durft: dit is verkeerd. Moreel. Menselijk. Fundamentaal. Overheden horen geen beloningen uit te keren voor het doden van kinderen. Punt. En het wordt tijd dat ook in Nederland deze perverse trend een halt wordt toegeroepen.