Trump maakt Ramaphosa met de grond gelijk: confronteert hem live met genocidebeelden!

Ramaphosa, die kort daarvoor had beweerd dat er geen sprake was van anti-blank racisme of geweld in zijn land, werd keihard ontmaskerd. Hij kon geen woord uitbrengen. Zijn gezicht sprak boekdelen: totaal overrompeld, betrapt, en – terecht – beschaamd.

De scène was ongekend. Terwijl Ramaphosa zichzelf probeerde te positioneren als vredelievende leider, onderbrak Trump hem met een simpele maar ijzingwekkende opdracht: “Doe de lichten uit. Zet dit maar aan.”

Wat volgde, was een aaneenschakeling van huiveringwekkende beelden. Video’s van Zuid-Afrikaanse politici – sommigen in regeringspositie – die letterlijk oproepen tot het vermoorden van blanken. Foto’s van vermoorde boeren. Slachtoffers van brute aanvallen, puur omdat ze blank zijn. Trump hield zich niet in. En terecht.

Trump ging verder. Hij legde op tafel wat de wereld weigert onder ogen te zien: in Zuid-Afrika vindt een sluipende etnische zuivering plaats, gericht op blanke boeren. De mainstream media zwijgen. De linkse wereld kijkt weg. Maar Trump? Die zegt waar het op staat.

“Hij liet foto na foto zien van vermoorde Boeren,” schrijft commentator Joey Mannarino op X. En inderdaad – de beelden liegen er niet om. Honderden, duizenden Afrikaners zijn de afgelopen jaren vermoord. Vrouwen, kinderen, ouderen. Vaak op gruwelijke wijze. En de daders worden nauwelijks aangepakt – want in het ‘post-apartheid Zuid-Afrika’ is racisme tegen blanken politiek correct geworden.

Ramaphosa was volledig uit het veld geslagen. Hij had simpelweg niets in te brengen. De waarheid werd hem letterlijk in beeld en geluid voorgeschoteld. En voor het oog van de wereld kon hij niet meer wegkijken. Een zeldzaam moment van politieke gerechtigheid.

Want dit is waar leiderschap over gaat. Niet over vage praatjes en diplomatieke beleefdheden. Maar over het tonen van moed. En dat is precies wat Trump deed. Hij gaf een stem aan de vergeten slachtoffers van racistische haat. En hij liet zien dat hij – in tegenstelling tot vrijwel elke andere wereldleider – wél durft op te komen voor blanke minderheden.

Het is exact dit soort momenten die duidelijk maken waarom Trump zo’n enorme steun geniet – wereldwijd. Hij durft te zeggen wat anderen niet durven te fluisteren. Hij benoemt de olifant in de kamer. En hij is niet bang om politieke correctheid aan diggelen te slaan wanneer het leven van onschuldige mensen op het spel staat.

De confrontatie met Ramaphosa was geen diplomatieke vergissing. Het was een meesterzet. Een daad van morele helderheid. Terwijl de wereld zwijgt over de terreur tegen blanke Zuid-Afrikanen, zegt Trump: “Niet in mijn Witte Huis.”

De gevestigde media gaan dit moment negeren of verdraaien – let maar op. Daarom is het cruciaal dat wij het blijven vertellen. De waarheid mag niet verstommen.

Samen kunnen we de waarheid verdedigen – en hen die geen stem meer hebben alsnog een stem geven.