VS hamert opnieuw op denuclearisatie Noord-Korea, dagen na aanvallen op Iran

Tijdens een persbriefing op dinsdag trok State Department-woordvoerder Tammy Bruce het register van officiële diplomatie nog maar eens open, en verwees daarbij nadrukkelijk naar het oude beleid onder Trump.

Tijdens de briefing kreeg Bruce de logische vraag of Noord-Korea misschien een boodschap kon halen uit die recente aanval op Iran. Zou dat niet als waarschuwing kunnen dienen? Bruce hield de boot af en wilde zich niet in dat soort voorspellingen mengen, maar ze zei wel glashelder: “President Trump heeft tijdens zijn eerste ambtstermijn belangrijke stappen gezet richting Noord-Korea. En wat ik daarover kan zeggen, is natuurlijk dat Noord-Korea een eigen kernprogramma heeft, en dat wij ons nog steeds volledig inzetten voor de volledige denuclearisatie van Noord-Korea. Die toewijding blijft onverminderd van kracht.”

Met andere woorden: ja, Noord-Korea heeft kernwapens, ja, dat weten we, en nee, we zijn daar niet blij mee. Maar we blijven vasthouden aan diplomatie, al wilde Bruce geen woord vuilmaken aan wat er gebeurt als praten niet meer helpt. Subtiel, maar duidelijk: alles ligt nog steeds op tafel.

Alsof ze het op afstand hadden aangevoeld, kwamen de Noord-Koreanen prompt weer in beweging. Volgens de staatsmedia KCNA vonden woensdag massale anti-Amerikaanse betogingen plaats in Pyongyang en diverse andere steden. Aanleiding: de herdenking van het uitbreken van de Koreaanse Oorlog, precies 75 jaar geleden.

Duizenden studenten, vrouwelijke arbeiders en leden van vrouwenorganisaties stonden paraat om hun woede te uiten over vermeende Amerikaanse oorlogsmisdaden. Tijdens de demonstraties werd een stevige propagandavideo vertoond waarin de VS werden beschuldigd van “abominable crimes.” Oftewel: gruweldaden van het ergste soort.

Daar bleef het niet bij. In de hoofdstad werd ook nog een tentoonstelling geopend vol foto’s en aanklachten tegen de VS én Japan. De staatskrant Rodong Sinmun ging nog een stap verder en beschuldigde Amerika van het willen forceren van een “regeringswisseling” in Noord-Korea. Daarbij werd gewaarschuwd dat het afbouwen van Noord-Korea’s verdediging zomaar zou kunnen leiden tot een herhaling van de Koreaanse Oorlog. Subtiel is anders.

Het contrast met een paar jaar geleden kon nauwelijks groter zijn. Tussen 2018 en 2021 waren dit soort betogingen even van de baan. Dat kwam omdat Kim Jong-un toen persoonlijk in gesprek was met president Trump. Denk aan die historische handdrukken in Singapore en Hanoi, het leek toen even alsof de wereld een adempauze kreeg.

Maar ja, echte akkoorden kwamen er niet, en dus viel Pyongyang in 2022 weer terug in oude gewoontes. Inclusief rakettesten, dreigende taal en een stevige lading nucleaire spierballentaal.

Toch blijft Washington, ondanks alle nieuwe spanningen, officieel trouw aan het pad van diplomatie en het streven naar denuclearisatie. Maar laten we eerlijk zijn: met raketten die links en rechts weer gelanceerd worden, en Amerikaanse bommenwerpers die Iraanse faciliteiten platleggen, vraag je je toch af wat dat woord “denuclearisatie” nog echt betekent. Zeker als beide kampen zich zichtbaar bewapenen en steeds luidruchtiger worden.

Voorlopig lijkt de boodschap vanuit Washington kraakhelder: Noord-Korea mag zelf concluderen wat de aanval op Iran betekent. Maar of Kim Jong-un daar wakker van ligt? Die kans lijkt niet bijster groot.