Wolven slaan toe in Duitsland: katten, honden en vee opgegeten - paniek bij burgers

In deelstaten als Saksen en Brandenburg verdwijnen plots katten in groten getale. Getuigen melden dat wolven zich tot in dorpen wagen, soms midden in de nacht, soms zelfs overdag. Katten, honden en ander kleinvee worden “met huid en haar” verslonden.

En de overheid? Die blijft roepen dat er “geen reden tot paniek” is. Aldus De Telegraaf.

Volgens Duitse media leven er inmiddels meer dan 2000 wolven in Duitsland, verspreid over tientallen roedels. Dat aantal groeit elk jaar, omdat de dieren zich snel voortplanten en nauwelijks natuurlijke vijanden hebben. Officieel staan ze nog steeds onder strikte bescherming - het is verboden ze te verjagen, te verwonden of te doden.

Boeren, jagers en bewoners spreken inmiddels van een roofdier zonder rem. De angst is groot: kinderen mogen ’s avonds niet meer alleen naar buiten, huisdieren worden binnengehouden, en veehouders verliezen jaarlijks duizenden dieren aan wolvenaanvallen.

In dorpen in Saksen worden zelfs speciale WhatsApp-groepen gebruikt om elkaar te waarschuwen: “Let op, wolf gespot bij de speeltuin.”

Wat vooral schokt, is de verschuiving: waar de wolf eerst alleen vee aanviel in afgelegen gebieden, duikt hij nu op in woonwijken. In Brandenburg werd onlangs een wolf gefilmd op nog geen honderd meter van een dorpsschool. In Saksen meldden bewoners dat hun katten verdwenen, waarna ’s ochtends enkel sporen van bloed en wolvenpoten werden gevonden.

De wolven lijken hun angst voor mensen kwijtgeraakt. Ze worden gevoerd door de overvloed aan prooi - en beschermd door wetten die hen onaantastbaar maken. Het gevolg: een dier dat niet meer wegloopt, maar binnenkomt.

Wat burgers nog het meest woedend maakt, is dat de overheid de kant van de wolf blijft kiezen. De Europese Unie en Duitse groene partijen blokkeren elke poging om het dier weer bejaagbaar te maken. Zelfs als er sprake is van een gevaarlijke situatie, moeten boeren eerst bewijzen dat een wolf daadwerkelijk verantwoordelijk is voor een aanval - pas dan komt er misschien een schadevergoeding.

Die bureaucratische waanzin is symptomatisch voor het tijdperk waarin we leven: de roofdieren van de natuur worden beschermd, de burgers die in angst leven worden genegeerd.

Een boer uit Brandenburg vatte het treffend samen:

Dat is Europa anno 2025 in een notendop.

Langzaam maar zeker groeit de druk. Zelfs in Duitsland, waar groene partijen jarenlang de toon zetten, klinkt steeds luider de roep om een “wolvenstop”. Regionale politici eisen dat het roofdier niet langer heilig is. In Nedersaksen worden nu de eerste proefvergunningen verstrekt om ‘probleemwolven’ af te schieten - maar het blijft symbolisch.

Zolang de EU de wolf op de lijst van streng beschermde diersoorten houdt, is grootschalig ingrijpen onmogelijk. En dat betekent dat het drama zich zal blijven herhalen - niet alleen in Duitsland, maar ook in Nederland, waar de eerste vergelijkbare incidenten al plaatsvinden.

De wolf is niet langer het symbool van natuurherstel, maar van bestuurlijke naïviteit. Het dier is niet het probleem - het beleid is dat. Want wie een roofdier beschermt zonder grenzen, offert de samenleving op aan ideologie.

Boeren verliezen hun vee, burgers hun veiligheid, gezinnen hun huisdieren. En Brussel? Dat applaudisseert voor “biodiversiteit”.

Duitsland laat zien wat Nederland te wachten staat als niemand ingrijpt. Vandaag zijn het katten en honden. Morgen misschien iets - of iemand - anders. De wolf stopt niet vanzelf.