John Laughland: LHBT - een wapen voor de Amerikaanse hegemonie

Je zou denken dat een aankomende Amerikaanse president belangrijkere zaken had om zich zorgen over te maken dan het promoten van een modieuze stedelijke kosmopolitische agenda die grote delen van de planeet zou vervreemden.

Dit memorandum geeft de volgende Amerikaanse ministeries en agentschappen de opdracht om te vechten voor de rechten van LGBTQIA+ over de hele wereld: de ministeries van Buitenlandse Zaken, Financiën, Defensie, Justitie, Landbouw, Handel, Arbeid, Volksgezondheid en Sociale Dienstverlening, en Binnenlandse Veiligheid, het Amerikaanse Agentschap voor Internationale Ontwikkeling (USAID), de Amerikaanse Internationale Ontwikkelingsfinancieringscorporatie (DFC), de Millennium Challenge Corporation, de Export-Import Bank van de Verenigde Staten, het kantoor van de Amerikaanse handelsvertegenwoordiger, "en dergelijke andere agentschappen als de president mag aanwijzen".

Het wordt ondersteund door een 132 pagina's tellend interdepartementaal rapport uitgegeven door het Ministerie van Buitenlandse Zaken, waarin wordt uitgelegd hoe deze verschillende ministeries en agentschappen samen moeten werken voor deze zaak. Het feit dat LGBT-rechten een "kernonderdeel" zijn van het Amerikaanse buitenlandse beleid werd in maart bevestigd door de woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken en de Amerikaanse ambassades over de hele wereld hesen de LGBT-vlag op 17 mei, de Internationale Dag tegen Homofobie, Bifobie en Transfobie.

Met andere woorden, de hele Amerikaanse overheid, inclusief het Pentagon, is betrokken bij deze strijd voor LGBT-rechten. President Biden heeft zes gebieden aangegeven waarin deze gigantische ministeries en agentschappen de opdracht hebben gekregen om "discriminatie, homofobie, transfobie en intolerantie op basis van LGBTQI+ status of gedrag" te bestrijden.

Inderdaad, het zijn niet alleen de Amerikaanse departementen, agentschappen en ambassades in het buitenland die opdracht hebben gekregen om hiervoor campagne te voeren. De NAVO zelf heeft aangekondigd dat een deel van haar missie is om te vechten voor LGBT-rechten. Jens Stoltenberg wijdde op 17 mei een speciale video aan het onderwerp, waarin hij uitlegde dat het verdedigen van LGBT-rechten deel uitmaakt van de missie van de NAVO. Hij zei dat hij de "bondgenoot" was van de LGBT-gemeenschap, een uitdrukking die ook werd herhaald door zijn woordvoerster in haar tweet van de elfde van deze maand.

Toch is "bondgenoot" een belangrijk woord in het NAVO-woordenboek. Normaal gesproken wordt het gebruikt om te verwijzen naar NAVO-lidstaten, maar in deze context impliceert het dat de NAVO haar militaire macht zal gebruiken om LGBT-mensen en hun rechten te promoten en te verdedigen, boven de algemene verdediging van NAVO-lidstaten.

Velen zullen het volkomen normaal vinden om tolerant te zijn tegenover homo's. Maar het debat is hier ver voorbij. Het wordt nu als transfobisch en reactionair beschouwd om transseksuelen te verbieden hun geboorteakten te veranderen of om homohuwelijk en adoptie niet toe te staan. Zaken die een paar jaar geleden nauwelijks zelfs maar gedroomd werden, worden nu opgelegd aan derde landen door de Amerikaanse regering, het leger en haar bondgenoten.

Dit zijn recente ontwikkelingen, maar hun voorgeschiedenis is veel ouder. Transgenderisme werd voor het eerst onderzocht en geïdeologiseerd in de late 19e en vroege 20e eeuw door een Duitse seksuoloog, Magnus Hirschfeld (1868-1935) die het idee van een "derde geslacht" promootte. Dit is de wet van bepaalde Europese landen, zoals Duitsland, en die van de Verenigde Staten binnengekomen, die mensen nu toestaan hun geslacht als X te verklaren. Hirschfeld's medewerker Harry Benjamin, geboren in Duitsland in 1885 en die emigreerde naar de VS waar hij stierf in 1986, bracht de transgendertheorie over de Atlantische Oceaan waar het bloeide. Hij publiceerde The Transgender Phenomenon in 1966.

Benjamin's medewerker John Money is de grondlegger van de gendertheorie: hij publiceerde Transsexualism and Sex Reassignment in 1969 en richtte de Johns Hopkins Gender Identity Clinic op in 1971. Dit was de eerste kliniek om geslachtsveranderende operaties uit te voeren. Money is berucht omdat hij de geslachtsverandering van een jongen, Bruce Reimer, in 1965 promootte: de jongen weigerde zijn nieuwe vrouwelijke identiteit te accepteren en zowel hij als zijn tweelingbroer waren zo getraumatiseerd door de ervaring dat ze zelfmoord pleegden in 2004. John Money's collega, Robert Stoller (1924-1991), professor in de psychiatrie UCLA en onderzoeker bij UCLA Gender Identity Clinic, was een vroege voorstander van seksconversietherapie voor jonge kinderen. Al deze mensen werden beïnvloed door Alfred Kinsey wiens Sexual Behaviour in the Human Male (1948) een immense invloed had gedurende de volgende decennia totdat hij door Judith Reisman (1935 - 2021) werd ontmaskerd als een pedofiel en zijn werk grondig werd ontkracht.

John Money beïnvloedde op zijn beurt de belangrijkste ideoloog van de gendertheorie, de filosoof, Judith Butler, ook gevestigd in Californië, aan Berkeley. Geboren in 1956, is Butler een enorm invloedrijke figuur wiens werk in wezen de gendertheorie heeft gecreëerd - de theorie dat mannelijk en vrouwelijk sociale constructies zijn die niet noodzakelijkerwijs samenvallen met het biologische geslacht van een persoon. In zijn meest extreme vorm valt de gendertheorie samen met transgenderisme en zelfs pedofilie. Er zijn tegenwoordig talloze activisten, vooral in internationale organisaties, die zeer vroege seksuele voorlichting promoten (lessen over masturbatie voor kinderen tussen de leeftijden van 0 en 4, bijvoorbeeld) en vroege geslachtsverandering. Robert Stoller, bijvoorbeeld, zei dat dergelijke toewijzing moeilijker zou worden na de leeftijd van 5.

Al deze mensen zijn gevestigd in de VS. Gendertheorie is in wezen een Amerikaanse uitvinding en een Amerikaanse export. De adoptie ervan door de Amerikaanse regering als een "kernonderdeel" van het Amerikaanse buitenlandse beleid - transseksualiteit is de T in LGBT - is slechts het laatste voorbeeld van de Amerikaanse regering die zogenaamde progressieve beleidslijnen energiek nastreeft, via haar talrijke agentschappen inclusief haar inlichtingendiensten, als onderdeel van de strijd van het land in de Koude Oorlog tegen een Sovjet-Rusland dat als sociaal achterlijk werd afgeschilderd. Dit is uitstekend gedocumenteerd in Frances Stonor-Saunders' The Cultural Cold War (1999) die gaat over het werk van de CIA ter ondersteuning van linkse anti-Sovjetschrijvers en kunstenaars.

Vandaag de dag staan LGBT-kwesties op de voorgrond van het conflict met Rusland. De dag na de Russische invasie van Oekraïne tweette de hoofd van MI6 in Londen dat het belangrijkste punt in het conflict de LGBT-rechten waren. Vladimir Poetin heeft het onderwerp ook aangesneden, aan de andere kant van het argument, door transgenderisme voor kinderen te bestempelen als "puur satanisme" en op te roepen tot "een gezond conservatisme" om de woke agenda die uit de VS en de EU komt, het hoofd te bieden.