ABN Amro betrapt op bonusfraude – graaien ondanks verbod

De reactie van ABN? “We betreuren het.” Betreuren?! Mensen worden door de fiscus uitgekleed als ze een toeslag verkeerd invullen. Maar bij ABN kun je miljoenen wegsluizen onder een bonusverbod en kom je ermee weg met een schuldbewuste zucht.

Volgens ABN zou het om een “misverstand” gaan. De regels waren blijkbaar onduidelijk. Managers “net onder” de raad van bestuur zouden per ongeluk bonussen hebben gekregen.

Wie gelooft dat, verdient een cursus basislogica. ABN Amro heeft een heel legioen aan juristen, compliance officers, interne toezichthouders en externe accountants. Die weten heus wat een bonusverbod inhoudt. Dit was geen misinterpretatie – dit was bewust rekken van de grenzen, graaien onder de radar en hopen dat niemand kijkt.

En het lukte ook nog – acht jaar lang.

Alsof dat nog niet genoeg is, blijkt nu ook dat loonsverhogingen zijn doorgevoerd die ver boven de cao-afspraken lagen. Eén manager kreeg twee jaar op rij een verhoging van 11,4 en zelfs 28,8 procent. De rest van het personeel? 1,5 tot 2,5 procent.

Dit is geen beloning voor “uitzonderlijke prestaties”. Dit is schaamteloze zelfverrijking van een managementelite die denkt boven de wet te staan. En waarom ook niet? Ze komen er toch telkens weer mee weg. Een tik op de vingers van DNB, een schuldbekentenis in de media – en het graaien gaat gewoon verder.

Laten we niet vergeten: ABN Amro werd in 2008 gered met belastinggeld. De Nederlandse staat pompte miljarden in de bank. Jouw geld, mijn geld. En sindsdien is het vertrouwen in de bankensector nooit meer echt hersteld.

ABN had de kans om dat vertrouwen terug te winnen. Door zich aan de regels te houden. Door fatsoenlijk om te gaan met geld van klanten en de samenleving. Wat deden ze? Graaien. Verstoppen. Liegen. En nu huilen ze krokodillentranen omdat ze betrapt zijn.

Het verhaal van ABN Amro is geen incident. Het is een symptoom van een veel grotere ziekte: een bovenlaag van zelfbenoemde professionals die zich alles permitteren, gesteund door politiek, media en toezichthouders.

Zolang deze mensen hun zakken kunnen vullen zonder echte consequenties, blijft het systeem rot. En dan mogen gewone burgers weer betalen voor de volgende reddingsoperatie. Want als het misgaat? Dan is het altijd “te groot om te laten vallen.”

Genoeg is genoeg. Tijd voor een bankensector die werkt vóór Nederland – niet ertegen.