Column Frits Bosch: 'Societyholders value is de bijl aan de meritocratie'
De Amerikaanse Securities and Exchange Commission, de SEC, (vergelijkbaar met onze Autoriteit Financiële Markten, AFM) heeft de controversiële verplichting van de effectenbeurs indexmeter Nasdaq goedgekeurd dat bedrijven, die bij de Nasdaq genoteerd staan, worden verplicht om cijfers te tonen waaruit blijkt dat in de Raad van Bestuur twee ‘divers directors’ zijn opgenomen. Als dit niet het geval is, dan dient het bestuur met een gedegen verklaring te komen waarom dit niet zo is. Een van de directeuren dient een vrouw te zijn. De andere directeur mag naar keuze van een raciale of seksuele minderheid zijn. Deze toekomstige directeuren dienen zich als ‘divers’ terdege te kunnen identificeren. Bedrijven hebben twee jaar om hieraan te voldoen.
In de VS gaat men van zogenaamde shareholders value naar het in Nederland bekende stakeholders value. Bedrijven dienen niet puur de aandeelhouders waarde van het bedrijf te optimaliseren, maar dienen allen die betrokken zijn bij het bedrijf zo optimaal mogelijk van dienst te zijn. Maar nu gaat men blijkbaar verder dan dit want er moet thans ook voldaan worden aan raciale kenmerken van het bestuur. Racisme in het personeelsbeleid heeft ook hier dwangmatig zijn intrede gedaan.
Is dit afwijkend aan bij ons? Nederland kende het stakeholders value en was daarin voorloper. Nu gaan we voorwaarts en menen voorloper te moeten zijn met, wat ik noem, societyholders value. Dit betekent dat bedrijven dienen te voldoen aan een veelheid van maatschappelijke criteria. Ook hier wordt het personeelsbeleid op de korrel genomen met inclusie op basis van raciale kenmerken. Minister Ingrid van Engelshoven zit al jaren op deze toer, evenals DNB directeur Klaas Knot. In een eerder artikel heb ik onderbouwd dat Klaas Knot optreedt als paladijn van Christine Lagarde van de ECB. Ik meen dat hij vervangen dient te worden.
Is het aanbevelenswaardig? Nee, het is een vorm geïnstitutionaliseerde discriminatie. Ook positieve discriminatie is discriminatie en in alle opzichten schadelijk. Bedrijven worden verondersteld de maatschappelijke problemen op te lossen. Bedrijven worden aldus politieke spelers, voor problemen die de overheid zelf niet kan fixen. Bedrijven worden afhankelijk van politieke luimen en actievoerders. Hier wordt verre voorbij gegaan aan de basis taakopvatting van bedrijven, het samenbrengen van vermogen en arbeid om producten en diensten te verzorgen waar vraag naar is. Overheid, DNB, ECB en politiek correcte rechters spannen samen om bedrijven in de richting te dwingen die dienstig is aan de actuele politiek. Rechters kunnen daarbij gebruik maken van de kreet “universele rechten van de mens” als hefboom.
Aldus wordt de bijl geslagen aan de meritocratie. Daar waar de overheid volstrekt ineffectief blijft, bijvoorbeeld ten aanzien van bescherming bevolking, kan men hier op een gemakkelijke wijze het bedrijfsleven, koeioneren. Het is op een eenvoudige manier scoren. Evenals in de VS hoeven bedrijven niet op enige hulp te rekenen van partijen die in het leven zijn geroepen om hun belangen te verdedigen - de werkgeversverenigingen - want deze instellingen zijn evenzeer politiek correct. Een treffend voorbeeld is mevrouw Ingrid Thijssen, voorzitter van VNO-NCW. Haar voorganger wijlen Hans de Boer, wilde per se een vrouw als zijn opvolger. Welnu, politiek correctheid ‘is overflowing’, ter schade van ons bedrijfsleven en daarmee ter schade van ons aller welvaart en welzijn.
Frits Bosch, auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten