Econoom wil landbouw en vleesindustrie opofferen voor ‘groei’ - waanzin in optima forma

Het is het zoveelste voorbeeld van de technocratische waanzin die ons land langzaam verstikt. Terwijl boeren, tuinders en vleesverwerkers keihard werken om Nederland te voeden, komt er vanuit de elite een oproep om ze te schrappen. Alsof voedselproductie iets is waar je “even mee kunt stoppen” omdat het niet “rendabel genoeg” is.

Volgens Van Loenen loopt Nederland “tegen zijn grenzen aan.” Er is een tekort aan ruimte, mensen en materialen, zegt hij. Zijn oplossing? “Snoeien om te kunnen groeien.”

Dat klinkt poëtisch, maar wat hij bedoelt is ronduit desastreus: boerenbedrijven sluiten, voedselproductie afbouwen, en de economische ruggengraat van Nederland wegvagen.

De vergelijking met een terrarium is veelzeggend. In zijn wereld is Nederland een afgesloten glazen bak waarin de overheid bepaalt welke ‘plant’ nog mag groeien - en welke eruit moet worden getrokken. Maar zo werkt een samenleving niet. Dit is geen terrarium. Dit is een land, met mensen, gezinnen, gemeenschappen en tradities.

Wat Van Loenen zegt, past naadloos in het groene dogma dat Nederland al jaren in zijn greep houdt. Eerst was het stikstof, toen de klimaatdoelen, nu heet het “ruimtegebrek” en “economische verdringing.” Telkens is het hetzelfde verhaal: de boer is de schuldige.

Maar Nederland is groot geworden dóór de landbouw. Onze exportpositie, onze voedselzekerheid, onze cultuur - alles is gebouwd op de rug van de mensen die elke dag vroeg opstaan om te werken op het land.

Zeggen dat we “afscheid moeten nemen” van die sectoren, is zeggen dat we afscheid moeten nemen van onszelf.

Van Loenen beweert dat landbouw en vleesverwerking “teveel arbeidsmigranten” aantrekken. Maar waarom zijn die migranten hier? Omdat Den Haag zelf massaal goedkope arbeid toelaat om de kosten laag te houden. Het probleem is niet de boer - het is het beleid.

Economen als Van Loenen creëren problemen door hun eigen marktfetisj, en gebruiken die vervolgens als excuus om traditionele sectoren af te breken. Het is precies deze zelfversterkende cirkel van bureaucratisch denken die Nederland in de knoop houdt.

Wat deze econoom blijkbaar vergeet, is dat je zonder landbouw geen eten hebt. Geen vlees, geen groenten, geen bloemen, geen exportinkomsten. Als Nederland die sectoren opoffert, worden we afhankelijk van buitenlandse productie - landen waar milieu- en dierenwelzijnseisen veel lager liggen.

Dat is geen groei. Dat is domheid vermomd als vooruitgang.

De arrogantie van dit soort denkers is stuitend. Vanuit hun comfortabele universiteitskamer vertellen ze de mensen die ons land draaiende houden dat ze “plaats moeten maken.” Maar het is juist die mentaliteit die ons economisch ziek maakt: het idee dat echte arbeid minder waard is dan abstracte cijfers.

De oproep van econoom Van Loenen om “afscheid te nemen” van landbouw, tuinbouw en vleesverwerking is een frontale aanval op de ruggengraat van Nederland. Het toont hoe ver de elite verwijderd is van de realiteit. Terwijl zij praten over “duurzame groei”, verdwijnt de basis van onze samenleving.

Nederland moet juist investeren in de boer, niet hem opofferen. Zonder landbouw is er geen voedsel. Zonder voedsel is er geen vrijheid. En zonder vrijheid is er geen toekomst.