Hagelslagoorlog breekt uit: Jumbo knikkert De Ruijter uit de schappen

En het slachtoffer? De gewone Nederlander. Die wil gewoon een bammetje met hagelslag.

In de schappen van Jumbo verschijnen nu bordjes met: “Onze excuses, dit product is tijdelijk niet leverbaar.” Dat klinkt onschuldig, maar is in werkelijkheid het topje van de ijsberg.

Want wat er écht aan de hand is: Jumbo ligt in de clinch met Kraft Heinz, het miljardenbedrijf achter merken als De Ruijter en Venz. En dat betekent: producten verdwijnen, de klant is de dupe, en achter de schermen wordt er stevig getouwtrekt over prijzen, marges en macht.

Jumbo bevestigt dat er onderhandeld wordt met een “A-merk-leverancier” over prijzen, maar zwijgt verder in alle toonaarden. Kraft Heinz? Die zwijgt helemaal. En ondertussen zijn de muisjes onvindbaar.

We hebben dit vaker gezien: grote producenten willen hun prijzen verhogen, supermarktketens willen niet zwichten, en het gevolg is dat klassieke merken gewoon uit de schappen worden gegooid. De consument mag het dan uitzoeken met “passende alternatieven”. Wat dat betekent? Vage huismerken of producten van de bodem van de markt.

En ondertussen stijgen de voedselprijzen wél gewoon verder. De inflatie lijkt dan misschien wat getemperd, maar bij de kassa is dat niet te merken. Steeds vaker worden basisproducten ineens “onvindbaar”, omdat multinationals en supermarkten elkaar in de haren vliegen om wie er het meest mag verdienen.

De grote vraag is: waar is de overheid in dit verhaal? Want laten we wel wezen: als de broodnodige baby-muisjes ineens verdwijnen uit de winkels, omdat een Amerikaanse voedselreus als Kraft Heinz de prijzen wil opkrikken, dan raakt dat aan iets fundamenteels.

Het is niet alleen een incident. Dit is een patroon:

In plaats van de macht van multinationals te beteugelen, stopt Den Haag z’n hoofd in het zand. Want dat zou betekenen dat ze iets moeten doen voor de gewone burger. En daar zijn ze in politiek Den Haag de feeling volledig mee kwijt.

Dit gaat allang niet meer over één merk. Het gaat over het feit dat de consument steeds vaker de speelbal wordt van grote spelers die over onze hoofden heen ruzie maken. En terwijl de elite zich tegoed doet aan exclusieve delicatessen, staan gewone gezinnen voor lege schappen of opgeblazen prijzen.

Als we zelfs al geen muisjes meer hebben bij de geboorte van een kind, dan weet je: er is iets grondig mis in Nederland.

Het wordt tijd dat supermarkten en multinationals stoppen met vechten over onze rug. De klant is geen pion. De klant is de baas. En die wil gewoon z’n broodje hagelslag.