EU wil privéspaargeld inzetten voor eigen plannen: centralisatie in volle vaart

Want wat hier op tafel ligt, is niets minder dan een sluiproute naar de collectivisering van privévermogen. Het spaargeld op jouw rekening – opgebouwd uit loon, zuinigheid en financiële planning – moet volgens Brussel “geactiveerd” worden. En laat het nou net de EU zijn die bepaalt waar en hoe dat geld geactiveerd moet worden.

De Europese Commissie benadrukt dat het om vrijwillige investeringen gaat. Maar zoals we zo vaak hebben gezien bij Brussel: “vrijwillig” is een rekbaar begrip. De ervaring leert dat wat begint als een vrijblijvende aanbeveling, al snel verplichte regulering wordt. Fiscale prikkels, aangepaste spaarregels, banken onder druk zetten — en voor je het weet ben je niet langer baas over je eigen geld.

We zagen het eerder bij het coronaherstelfonds. We zagen het bij de EU-lening aan Oekraïne, gefinancierd door toekomstige rente op Russische tegoeden. En we zien het opnieuw: Brussel schuift steeds verder op richting een centrale economische controle, met steeds minder ruimte voor nationale of individuele autonomie.

Waar komt dit vandaan? De ideologische wortels van dit plan zijn overduidelijk neo-marxistisch: het individu moet wijken voor het collectief, bezit moet “efficiënt” worden ingezet, en Brussel beslist wat belangrijk is. De retoriek is bekend: “duurzaamheid”, “solidariteit”, “veiligheid.” In werkelijkheid gaat het om machtsconcentratie. Wie het geld beheert, bepaalt het beleid. En de EU is hard op weg om ook op dat vlak het laatste restje nationale soevereiniteit af te breken.

Rechtsfilosoof Eva Vlaardingerbroek zei het scherp: “De EUSSR slaat opnieuw toe.” En daar is geen woord Chinees bij. Want net als in autoritaire systemen dreigt hier een financiële dictatuur waarbij burgers worden gereduceerd tot leveranciers van kapitaal voor politieke projecten waar ze nooit voor gekozen hebben.

En let op: het blijft hier niet bij. Als de EU straks controle krijgt over jouw spaargeld, wat is dan de volgende stap? Beleggingsverboden? Klimaatvriendelijke banken als enige optie? Belastingen op ‘onnuttige’ spaartegoeden? De route ligt al klaar. Het is de digitale euro die eraan komt, gekoppeld aan gedragssturing, centrale controle en — jawel — het afbouwen van contant geld.

Je hoort hier nauwelijks iets over in de NPO-journaals of de grote kranten. De framing is altijd positief: “De EU maakt sparen aantrekkelijker.” “De burger krijgt meer rendement.” “We werken aan strategische autonomie.” Geen woord over wat dit werkelijk betekent: dat de staat bepaalt wat jij met je geld mag doen.

Ook de politiek blijft stil. Zelfs zogenaamde liberale partijen durven geen vragen te stellen over de verregaande impact van dit voorstel. Want wie tegen Brussel is, wordt direct verdacht gemaakt. Als populist, extremist of nationalist. Maar wie zwijgt, stemt in.

Wat jij met jouw spaargeld doet, moet jouw keuze zijn. Niet die van Ursula von der Leyen. Niet die van een ongekozen commissie. En al helemaal niet die van een ideologie die heimelijk terugverlangt naar een gecentraliseerd Europa waar persoonlijke vrijheid ondergeschikt is aan politieke doelstellingen.

De EU wil jouw spaargeld. DDS zegt: handen eraf. Want echte vrijheid begint bij eigendom. En dat geven wij niet zomaar op. Niet voor een “SIU”, niet voor Brussel, en niet voor welk politiek project dan ook.