Opstand tegen Brussel: EU-landen keren zich tegen Timmermans’ verbod op benzineauto’s

Tijdens de EU-top in Brussel donderdag wordt de strijd om de toekomst van de verbrandingsmotor op het scherpst van de snede uitgevochten. Wat begon als een “klimaatsymbool” van Brussel, is uitgegroeid tot een politiek mijnenveld.

De wet, die onder Timmermans’ klimaatportefeuille tot stand kwam, bepaalt dat vanaf 2035 geen nieuwe auto’s met CO₂-uitstoot meer verkocht mogen worden. In de praktijk betekent dat: het einde van de benzine- en dieselmotor.

Maar het prijskaartje is enorm. Een zuinige auto met verbrandingsmotor zou tot wel €10.000 duurder worden door boetes en emissieregels. De elektrische droom van Brussel vertaalt zich zo direct naar een financiële nachtmerrie voor de Europese burger.

Terwijl Ursula von der Leyen nog trots verklaarde dat “de toekomst elektrisch is”, zien lidstaten vooral het failliet van hun industrie en de woede van hun burgers naderen.

Het verzet tegen het Brusselse autoverbod is nooit verdwenen, maar nu bereikt het een kookpunt. Duitsland, met zijn machtige auto-industrie, waarschuwt al maanden dat de maatregelen “onuitvoerbaar” zijn en honderdduizenden banen kosten. Italië - thuisbasis van merken als Fiat en Ferrari - noemt het plan ronduit “economisch zelfmoord”.

Beide landen willen dat emissiearme brandstoffen en hybride technologieën meer ruimte krijgen. Hun boodschap aan Brussel: niet ideologie, maar technologie moet de toekomst bepalen.

Achter de schermen groeit de coalitie van ontevreden lidstaten. Oost-Europese landen zoals Polen, Tsjechië en Hongarije sluiten zich stilaan aan bij het verzet. Zelfs Frankrijk twijfelt.

Voor Frans Timmermans, inmiddels lijsttrekker van GroenLinks-PvdA, is dit dossier politiek explosief. Zijn Brusselse klimaatagenda was bedoeld als toonbeeld van “leiderschap”. Maar nu blijkt dat zijn paradepaardje uitmondt in chaos, verzet en economische schade, dreigt zijn nalatenschap een symbool van groene overmoed te worden.

Het ironische is dat de man die jarenlang beweerde “Europa groener en eerlijker” te maken, nu gezien wordt als degene die de Europese middenklasse de auto uit jaagt.

Ondanks het groeiende verzet weigert de Europese Commissie tot nu toe ook maar één millimeter te bewegen. Eurocraten houden vol dat “de toekomst elektrisch is” en dat “transitiepijn onvermijdelijk is”. Maar die woorden klinken wrang voor miljoenen Europeanen die al kampen met hoge energieprijzen en stijgende kosten voor levensonderhoud.

De Green Deal, ooit gepresenteerd als een route naar duurzaamheid, verandert steeds meer in een dictaat vanuit Brussel - zonder democratisch draagvlak, zonder oog voor de gevolgen.

Tijdens de EU-top van deze week zullen regeringsleiders niet alleen over nieuwe klimaatdoelen tot 2040 spreken, maar ook over de politieke houdbaarheid van de Green Deal zelf. Want hoe geloofwaardig is een klimaatbeleid dat landen verdeelt, bedrijven de nek omdraait en burgers straft die gewoon naar hun werk willen rijden?

De Europese droom van CO₂-neutraliteit dreigt te ontsporen in een nachtmerrie van sociale ongelijkheid, industriële kaalslag en massaal wantrouwen jegens Brussel.

Wat in Brussel wordt beslist, raakt iedereen. De strijd om de benzineauto is in werkelijkheid de strijd om vrijheid, betaalbaarheid en gezond verstand.

De burgers van Europa hebben genoeg van elites die hun dagelijkse leven duurder maken onder het mom van “het klimaat redden”. Als Duitsland, Italië en andere landen voet bij stuk houden, zou het best kunnen dat Timmermans’ groene kroonjuweel binnenkort in de prullenbak van de geschiedenis verdwijnt.

En dat zou weleens het eerste echte teken van gezond verstand in jaren kunnen zijn.