Pfizergate brengt Ursula von der Leyens tweede termijn als voorzitter Europese Commissie in gevaar

Het verhaal van de sms-berichten tussen von der Leyen en Pfizer-CEO Albert Bourla - die blijkbaar besloten over een deal ter waarde van meer dan 20 miljard euro zonder enige vorm van transparantie of openbare controle - leest als een thriller. Maar dit is geen fictie; dit is de harde realiteit van de EU, waar achterkamertjespolitiek en vriendjeskapitalisme de boventoon voeren.

De "heldendaad" van von der Leyen, die oorspronkelijk werd gezien als een cruciale stap om Europa te voorzien van levensreddende vaccins tijdens de Covid-19-pandemie, ontrafelt nu als een potentieel verhaal van corruptie en belangenverstrengeling. Het feit dat de Commissie weigert de sms-berichten openbaar te maken, voedt alleen maar de speculaties en roept ernstige vragen op over wat er werkelijk is gebeurd tijdens die onderhandelingen.

Nu het EOM het onderzoek heeft overgenomen, wordt de druk op von der Leyen verhoogd. Het idee dat haar kantoor mogelijk betrokken is bij crimineel wangedrag - waaronder inmenging in openbare functies, vernietiging van bewijs, corruptie, en belangenverstrengeling - is een vernietigende aantijging. En met de Europese aanklagers die nu de macht hebben om telefoons en ander materiaal in beslag te nemen, zou von der Leyen zich wel eens in een ongekend lastig parket kunnen bevinden.

Het schandaal komt op een cruciaal moment voor von der Leyen, die zich voorbereidt op een tweede termijn als voorzitter van de Europese Commissie. Maar met het spook van Pfizergate dat boven haar hoofd hangt, moeten we ons afvragen of haar positie nog houdbaar is. Hoe kan iemand met zo'n wolk van beschuldigingen boven het hoofd de Europese Commissie effectief leiden? Er zal altijd een zweem van corruptie boven haar hoofd hangen.

In plaats van de triomf die von der Leyen had gehoopt te claimen, onthult Pfizergate de schaduwzijde van de EU-politiek, waar deals worden gesloten ver weg van het publieke oog. Voor een organisatie die zichzelf graag ziet als een bastion van democratische waarden, is dit een pijnlijke onthulling. Het is tijd dat de EU zichzelf onder de loep neemt en zich afvraagt of dit de soort leiderschap is die ze willen belichamen. De EU straalt nu geen transparantie en integriteit uit. Voor von der Leyen, en voor de EU zelf, kunnen de komende maanden beslissend zijn. Zeker nu patriottische partijen hun kans ruiken om de macht te grijpen bij de Europese Parlementsverkiezingen in juni.