Straatsburg barst van woede: Von der Leyen oog in oog met motie-Pfizergate

Sinds 2014 heeft het Parlement geen motie van wantrouwen meer in stemming gebracht. Dat geeft aan hoe uitzonderlijk dit wapen is. De Roemeense Europarlementariër Gheorghe Piperea – jawel, uit het kamp dat Brussel graag wegzet als “uithoek van uiterst rechts” – heeft het lef gehad om de procedure te starten. Voor hem is de maat vol: wie transparantie met voeten treedt, verdient geen vertrouwen.

Toch voorspelt het establishment dat de motie zal sneuvelen. De christendemocratische fractie (EPP) beschermt immers haar eigen boegbeeld, terwijl liberalen en sociaaldemocraten onderhandelen over politieke concessies. De linkse blokken eisen bijvoorbeeld dat Von der Leyen haar messcherpe migratieplannen afzwakt en de Green Deal ontziet. Wie dacht dat principes golden in Brussel, ziet nu wat er echt toe doet: ruilhandel en baantjes.

De Europese Ombudsman, de Europese Rekenkamer én zelfs de Europese rechter hebben Von der Leyen al op de vingers getikt. Hun boodschap: de Commissie had de sms’jes moeten conserveren en vrijgeven. Maar Brussel houdt vol dat zulke korte berichtjes niet als officiële documenten gelden. Dat is puur juridisch haarkloven om de waarheid te smoren.

Denk even mee: als elke gemeenteambtenaar zijn apps wist na een miljardenbesluit, stond hij direct op straat. Maar de hoogste EU-baas komt er vooralsnog mee weg. Dat is de arrogantie van de technocratische kaste die zichzelf onaantastbaar waant. Geen wonder dat PVV- en FVD-kiezers al jaren roepen dat de Brusselse bubbel moet worden doorgeprikt.

Interessant is dat vooral de linkse partijen nu morren, niet per se om de sms’jes, maar omdat Von der Leyen opeens stoere taal spreekt over migratie en de klimaatplannen afremt. Ze voelt de hete adem van de gewone Europeaan in haar nek – burgers die snakken naar bescherming van grenzen en betaalbare energie in plaats van woke-idealen. Dat is koren op de molen van PVV, FVD en SGP, die dit al jaren eisen.

Maar links is woest. In hun ogen “flirt” Von der Leyen met rechts om een nieuwe termijn veilig te stellen. Hun wapen? Chantage via de motie van wantrouwen. Ze maken van Pfizergate een breekijzer om hun eigen agenda te redden. Zo ontpopt Brussel zich tot een slangenkuil waar opportunisme de boventoon voert.

Stel dat de motie van wantrouwen onverwacht tóch wordt aangenomen. Dan valt niet alleen Von der Leyen, maar de héle Europese Commissie. Dat zou een institutionele aardverschuiving betekenen vlak voor de verkiezingen van 2026. Geen ramp, zouden we zeggen: beter een frisse wind dan de muffe lucht van achterkamertjes. Maar realistisch gezien redt Von der Leyen het – tenzij een paar moedige christendemocraten hun rug recht houden.

En daar zit de crux: hoeveel geloofwaardigheid heeft de EU nog als transparantie structureel wordt genegeerd? De kiezers zien een machtsblok dat zichzelf beschermt, terwijl boeren, ondernemers en gezinnen bloeden onder Green Deal-regels en massa-immigratie. Dat is dynamiet onder het Europese project. Waar de VVD en NSC knarsetandend hun kartelpositie verdedigen, staan de echte oppositiepartijen – PVV, FVD, SGP – klaar om het thuisfront te mobiliseren.

Pfizergate is méér dan een juridisch akkefietje. Het legt bloot hoe de EU-top zich onttrekt aan democratische controle. Von der Leyen kan komende donderdag overleven, maar de reputatieschade is gigantisch. Haar belofte van “meer Europa” klinkt hol als ze weigert zelfs basale openbaarheid te bieden.

Voor Nederland is de les duidelijk: alleen stevige, rechts-nationale partijen durven de EU-elite echt uit te dagen. Zolang de Brusselse bureaucraten wegkomen met duistere deals, blijft onze soevereiniteit in de uitverkoop. Hoog tijd om daar een streep onder te zetten.