Miljoenen vergokt aan woke-trainingen: overheid laat burger barsten

Neem de Raad voor de Rechtspraak: ruim €500.000 voor gender- en inclusiebeleid. Een “inclusieregisseur” – hoogleraar met voorliefde voor theoretische prietpraat – streek alleen al €7.500 op om te “beoordelen wat lokaal nodig is”. Hint: gewoon rechtspreken zonder politieke bijvoorkeur lijkt ons voldoende. Maar nee, er moeten ook masterclasses “culturele aansluiting” komen. Bij andere diensten regent het coachingtrajecten voor “psychologische veiligheid”. Veilig voel je je pas als je weet dat de uitkering tijdig komt – niet als de voorlichter op slippers zijn pronouns deelt.

Tekstbureau’s, externe consultants en universiteiten ruiken natuurlijk geld. Ze bieden kant-en-klare modules waarin ambtenaren leren dat ze inherent schuldig zijn – aan huidskleur, aan afkomst, aan succes. Wie kritiek heeft, bewijst daarmee z’n “fragility”. Zo groeit een groteske zelfverrijkingsindustrie op kosten van u, de belastingbetaler.

Bij de Sociale Verzekeringsbank ging het nóg verder: twee kunstobjecten zijn weggehaald “uit angst voor onrust”. Een vrolijke prent van The Hokum Boys? Weg. Een futuristisch borstbeeld met vogel? Weg. Kunst mag kennelijk niet meer prikkelen; ze moet aantonen dat de instelling “midden in de samenleving” staat – maar dan wel in een samenleving waar drie dwazen op Twitter de dienst uitmaken. Alsof we in de Sovjet-Unie beland zijn, waar artistieke expressie ondergeschikt is aan ideologische 'veiligheid.'

En ondertussen? Wachten nieuwe AOW-ers weken op antwoord, omdat de backoffice vastloopt. Daar hoor je woke-regisseurs niet over; hun prioriteit is het 'behouden' van de 'diversiteit,' niet het stroomlijnen van loketten.

Het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers pakt ondertussen de hoofdprijs met “cultuursensitief werken” en “interculturele communicatie”. Terwijl opvanglocaties overvol zijn en de lokale gemeenschap kreunt onder overlast, worden medewerkers heropgevoed – alsof bureaucratische workshops plots terreurverdachten neutraliseren of overlastende amokmakers kalmeren. Onzin. Wat wél helpt? Strak grensbeleid en stevige handhaving. Maar daar heeft de linkse hobbylobby geen baat bij; hun verdienmodel is eeuwige schuld- en schaamteprediking.

TNO pompt een kwart miljoen in het wegwerken van een vermeend “vrouwentekort” in de top. Alsof topposities verhuld voetbal zijn: quoteringen in plaats van kwalificatie. De hardwerkende wetenschapper die elke avond in het lab staat, buitelt omver van verbazing. Kunde moet doorslaggevend zijn, niet het juiste vakje op een diversiteitsformulier.

De Haagse elite snijdt in ouderenzorg, laat infrastructuur verpauperen en verhoogt lasten voor gezinnen. Tegelijkertijd pompt dezelfde elite miljoenen in beleidswolkjes die niets oplossen, maar wel zorgen voor jubelpersberichten bij NPO en NRC. Het is precies waarom steeds meer kiezers hun hoop vestigen op partijen die wél de portemonnee van de burger verdedigen en het gezond verstand laten zegevieren. Geen dure seminars, maar efficiënte dienstverlening. Geen consultant met regenboog-PowerPoint, maar een loketmedewerker die een fout binnen een dag corrigeert.

Laat de Kamer de ministeries en uitvoeringsorganisaties keihard dwingen dit soort nonsens te schrappen. Stop met het vermalen van belastingcenten tot symbolisch pr-stof. Investeer in veiligheid, infrastructuur, koopkracht – kortom, in echte prioriteiten voor gewone Nederlanders.

De diversiteitsindustrie is als betonrot in onze instituties: verborgen, duur, en langzaam fataal voor betrouwbaarheid. Elk miljoentje naar woke-onderonsjes is een miljoentje minder voor rechtspraak, ouderenzorg of het tegengaan van straatterreur. Hoogste tijd dat Den Haag de bezem erdoor haalt. Weg met de blik op modieuze deug-scores; terug naar dienstverlening, verantwoordelijkheid en resultaten. Pas dan verdient de overheid haar bestaansrecht terug.