Formule 1 CHAOS: Alpine Teambaas Opgestapt! Briatore Grijpt Macht?

Oliver Oakes, amper 37 jaar oud, hield het nog geen jaar vol als teambaas bij dit Franse wespennest. Aangesteld in augustus vorig jaar, en nu alweer buiten de deur gezet. Het is het zoveelste hoofd dat rolt bij Alpine, waar het personeelsverloop sneller is dan hun auto’s op de baan. Topfiguren komen en gaan met een snelheid die lachwekkend zou zijn als het niet zo tragisch was voor de sport en de fans. Namen als Otmar Szafnauer, Alan Permane, Pat Fry, en eerder al Cyril Abiteboul en zelfs Alain Prost – allemaal zijn ze met slaande deuren of via de achterdeur vertrokken, vaak na hoogoplopende conflicten en met een flinke dosis moddergooien achteraf. Dit is geen team, dit is een doorlopende auditie voor de volgende zondebok. Stabiliteit? Visie? Leiderschap? Woorden die in het woordenboek van Alpine niet lijken voor te komen.

En wie wordt nu naar voren geschoven om de taken van Oakes waar te nemen, naast zijn rol als "uitvoerend adviseur"? De 75-jarige Flavio Briatore. Een naam die bij de oudere F1-volger direct alarmbellen doet rinkelen. De man van "Crashgate," een van de grootste schandalen in de F1-geschiedenis. Dat Alpine meent dat déze figuur, met zijn besmette verleden, de rust en stabiliteit kan terugbrengen, spreekt boekdelen over de staat van paniek en het gebrek aan realiteitszin bij de teamleiding. Is dit een wanhoopsdaad? Of is Briatore juist de architect achter de schermen die nu zijn macht consolideert? Zijn aanwezigheid alleen al voorspelt weinig goeds en suggereert dat de chaos nog lang niet voorbij is. Sterker nog, het zou weleens kunnen verergeren.

De bom onder het vertrek van Oakes lijkt direct verband te houden met een interne strijd over de invulling van het tweede coureursstoeltje. Jack Doohan, die het naar verluidt niet eens zo slecht doet, zou na slechts zes races alweer aan de kant worden geschoven. Zijn vervanger? De Argentijn Franco Colapinto, die naar verluidt voor de komende zes races, te beginnen in Imola, de voorkeur geniet van niemand minder dan… Flavio Briatore. Het riekt naar vriendjespolitiek en machtsspelletjes, waarbij de carrières van jonge, talentvolle coureurs als wisselgeld worden gebruikt. Doohan wordt geslachtofferd, niet op basis van prestaties, maar omdat hij niet past in de plannen van de nieuwe sterke man. Wat een signaal geef je als team af als je zo met je talent omspringt? Dit is geen talentontwikkeling, dit is talentvernietiging.

Is het een wonder dat Alpine op de baan geen potten breekt? Met een schamele zeven punten bungelen ze onderaan de constructeursstand, met alleen het nóg armzaligere Sauber achter zich. Zeven punten! Dat is een belediging voor een fabrieksteam met de middelen en de historie van Renault. Maar hoe kun je prestaties verwachten als de top van het team een broeinest is van conflicten, ontslagen en kortzichtigheid? Coureurs en engineers hebben stabiliteit en vertrouwen nodig, geen constante angst voor de volgende reorganisatie of de grillen van een nieuwe baas. De malaise op de baan is een directe spiegel van de bestuurlijke chaos. Elk punt dat ze scoren is eerder geluk dan wijsheid.

Wat is de toekomst voor dit team? Het ziet er gitzwart uit. Renault, het moederbedrijf, moet zich diep schamen voor de manier waarop het deze F1-operatie laat verworden tot een lachertje. Jaren van investeringen, van beloftes over terugkeer naar de top, verdampen waar je bij staat. Is er überhaupt nog een langetermijnstrategie, of is Alpine verworden tot een duur speeltje waar niemand echt verantwoordelijkheid voor wil of kan nemen? De constante stroom van vertrekkend personeel, de twijfelachtige beslissingen en de bedroevende prestaties wijzen op een diepgeworteld probleem dat niet met het vervangen van één teambaas opgelost zal worden. Dit is een zinkend schip, en Briatore is waarschijnlijk niet de kapitein die het zal redden, maar eerder degene die de laatste waardevolle spullen overboord gooit voordat hij zelf van boord springt.

De saga bij Alpine F1 is meer dan alleen een sportief drama; het is een schoolvoorbeeld van catastrofaal management, een gebrek aan visie en een stuitende mate van amateurisme op het hoogste niveau van de autosport. Terwijl andere teams bouwen aan succes, is Alpine bezig met het afbreken van elke vorm van geloofwaardigheid. Het ontslag van Oliver Oakes en de schimmige machtsgreep van Flavio Briatore zijn slechts de laatste symptomen van een ziekte die het team van binnenuit verteert. Fans en medewerkers verdienen beter dan deze poppenkast. Het is tijd dat er écht wordt ingegrepen, voordat de naam Alpine definitief synoniem wordt met falen.