België voert harde controles in – waarom Nederland niet?

En in Nederland? Daar worden de rode lopers nog altijd uitgerold.

Wat België doet, heet “binnenkomstcontrole” – en het mág gewoon. Artikel 23 van het Schengenverdrag maakt dit mogelijk. Geen grenscontrole, maar wel scherp toezicht op wie zich binnen de landsgrenzen begeeft. Nederland zou dit morgen ook kunnen doen. Maar we doen het niet.

De boodschap van de Vlaamse minister van Asiel en Migratie, Nicole de Moor Van Bossuyt (N-VA), is helder: “België is geen magneet meer voor migratie.” En dus wordt er gecontroleerd op documenten, verblijfstitels én op of iemand in een ander EU-land al asiel heeft aangevraagd.

De Belgen voeren dit beleid niet stilletjes in. Ze zijn er trots op. Waarom? Omdat ze hun land willen beschermen tegen de ongecontroleerde instroom die in steden leidt tot woningnood, overlast, criminaliteit en spanningen.

En in Nederland? Hier mogen burgemeesters niet eens benoemen dat er iets misgaat. En ministers? Die durven het woord “terugsturen” nauwelijks uit te spreken.

Laat het even bezinken: België gaat op Flixbussen, parkeerplaatsen, treinen en zelfs Schengen-vluchten controleren op papieren. Precies waar de meeste illegale migratie plaatsvindt. En het mág gewoon, binnen de Europese regels.

Maar in Nederland roept elke instantie meteen “discriminatie!” als je durft te vragen naar identiteitspapieren. En onze ministers? Die verschuilen zich achter rapporten van de Rekenkamer die zeggen dat het “niet effectief” zou zijn.

Natuurlijk werkt het niet als je controleert met de rem erop. Maar als je echt wil, zoals België nu laat zien, dan kán het dus gewoon.

België stopt ze bij de grens. Duitsland stuurt ze terug. Frankrijk voert een soort van razzia's uit. En Nederland? Wij worden het doorvoerland én opvangland tegelijk. Wie ergens geweigerd wordt, hoeft maar even de trein naar Nederland te nemen en krijgt hier bed, bad, brood en procedure.

Het is dan ook geen wonder dat Nederland relatief gezien meer asielaanvragen krijgt dan bijna elk ander EU-land. We zijn het opvangcentrum van Europa geworden.

Wat België nu doet is gezond verstand. Wat Nederland nalaat te doen, is landsverraad. Onze buren tonen lef, verdedigen hun grondgebied en durven nee te zeggen. En wij? Wij voeren toneelstukjes op met grenscontroles voor de show, maar laten de achterdeur wagenwijd open.

De vraag is niet of Nederland dit óók zou moeten doen. De vraag is: waarom doen we het nog steeds niet?