In Nieuws van de Dag sprak journalist Wierd Duk harde woorden die door veel politici genegeerd worden. Hij wees op een uitspraak van de Duitse bondskanselier Friedrich Merz: de verzorgingsstaat en massa-immigratie zijn niet te combineren. Duk:
“Hij slaat de spijker op zijn kop. Als je kijkt wie gebruikmaakt van bürgergeld, dat is voor 40 à 45 procent immigranten. In Nederland geldt precies hetzelfde. Ongeveer de helft van de mensen in de bijstand is niet-westers allochtoon. Je moet een keuze maken: óf je bent een immigratieland, óf je hebt een verzorgingsstaat. Maar beide tegelijk gaat niet.”
Dat is geen mening, maar een keihard feit.
De cijfers liegen er niet om
In Duitsland zien we dat bijna de helft van de uitkeringen naar migranten gaat.
In Nederland is het beeld hetzelfde, aldus Duk: bijstandsuitkeringen worden disproportioneel geclaimd door niet-westerse allochtonen.
Dat is niet alleen een financieel probleem, maar ook een maatschappelijk probleem. Want de verzorgingsstaat is gebaseerd op solidariteit: werkenden dragen bij zodat wie tijdelijk niet kan werken toch kan overleven.
Maar als die solidariteit structureel wordt misbruikt door migranten die geen enkele binding met ons land hebben, dan stort het systeem vroeg of laat in.
Politiek wegkijken
In Den Haag zwijgt men liever. Kartelpartijen als VVD, CDA, D66 en PvdA weten allang dat immigratie ons stelsel uitholt, maar durven het niet te benoemen. Ze zijn bang voor de “racisme-kaart.” Bang om weggezet te worden als “xenofoob.”
En dus doet men niets. Men laat de grenzen open. Men blijft miljarden pompen in opvang, toeslagen en uitkeringen voor nieuwkomers. Ondertussen ziet de Nederlandse burger de zorg instorten, de wachtlijsten oplopen en de belastingen stijgen.
De verzorgingsstaat, ooit een trots Nederlands bouwwerk, wordt langzaam opgeblazen van binnenuit.
🟦 DDS geeft jou het nieuws zoals het écht is – zonder meel in de mond, zonder de leugens van de kartelpartijen. Vind jij dat belangrijk? Steun ons dan.
👉 Doneer via https://dds.backme.org of maak een bedrag over naar NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media. Solidariteit is geen zelfmoordpact
Het idee van solidariteit was ooit eenvoudig: Nederlanders die tijdelijk niet kunnen werken, worden geholpen door Nederlanders die wel werken. Maar massa-immigratie heeft dat principe perverteerd.
Nu gaat een enorm deel van de middelen naar mensen die pas net hier zijn, vaak zonder ooit iets te hebben bijgedragen. Sterker nog: veel nieuwkomers zien de verzorgingsstaat als een verdienmodel, niet als een vangnet.
Solidariteit mag nooit een zelfmoordpact worden. Het is waanzin om mensen uit alle hoeken van de wereld binnen te laten en hen direct recht te geven op uitkeringen en voorzieningen.
Duk zegt wat Nederlanders voelen
De kracht van Wierd Duk is dat hij uitspreekt wat miljoenen Nederlanders al jaren voelen: ons stelsel is niet kapot door te weinig belastinginkomsten, maar door massa-immigratie.
Iedereen weet dat zorgpremies omhoog gaan omdat de instroom blijft stijgen. Iedereen ziet dat sociale huurwoningen naar statushouders gaan. Iedereen merkt dat de bijstand overbelast raakt.
En toch durven maar heel weinig mensen dit openlijk te benoemen. Duk doet dat wél. En hij heeft gelijk: Nederland móet kiezen.
De enige oplossing
De oplossing is niet ingewikkeld.
- Stop massa-immigratie. Geen asielinstroom meer, geen automatische rechten voor nieuwkomers.
- Remigratieprogramma’s. Mensen die hier niet bijdragen, moeten terug.
- Bescherm solidariteit. De verzorgingsstaat is er voor Nederlanders, niet voor de hele wereld.
- Politiek lef. Stop met wegkijken en durf eindelijk de waarheid uit te spreken.
Zonder deze maatregelen is het slechts een kwestie van tijd voordat de verzorgingsstaat onhoudbaar wordt.
🟥 Vind jij dat DDS van waarde is – omdat wij laten zien hoe massa-immigratie ons stelsel sloopt en politici weigeren in te grijpen? Steun ons dan nú.
👉 Ga naar https://dds.backme.org of doneer direct via: NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media. Nederland moet kiezen
Wierd Duk en Friedrich Merz hebben het goed gezien: een land kan niet én een immigratieland zijn én een verzorgingsstaat in stand houden.
Nederland moet kiezen. Willen we een land zijn dat zijn eigen burgers helpt, of een opvangcentrum voor de halve wereld? Willen we dat onze solidariteit behouden blijft, of dat het systeem implodeert onder de druk van migratie?
De keuze is helder. De vraag is alleen: hebben onze politici de moed om hem te maken?