Ex-NOS-baas Hans Laroes steunt bekladding Nationaal Monument: Nederland in shock

Volgens Laroes verbindt dit “verleden en heden” met elkaar. En hij noemt de leus “Dit nooit weer” “een tamelijk leeg begrip aan het worden.”

Met andere woorden: een voormalig journalistiek kopstuk van de NOS bagatelliseert de waarde van ons nationale monument en vindt bekladding plotseling een vorm van legitiem protest.

Laat er geen misverstand over bestaan: het Nationaal Monument op de Dam is geen kladbok. Het is geen schoolbord waar elke actiegroep zijn boodschap mag neerplempen. Het is een plek van nationale rouw en herinnering. Een plek die symbool staat voor vrijheid, voor de offers die zijn gebracht, en voor het “nooit meer” dat in ons collectief geheugen is gegrift.

Maar Hans Laroes vindt dus dat je daar gerust met een spuitbus overheen mag kalken om een politiek punt te maken over een conflict duizenden kilometers verderop. Dat is niet alleen respectloos, dat is ronduit wanstaltig.

Deze bizarre uitspraken zeggen veel over de mentaliteit van de NOS en de Haagse en Amsterdamse elite. Mensen als Laroes plaatsen iedere actie in het kader van hun eigen politieke agenda. Ze reduceren nationale symbolen tot instrumenten van hedendaagse activistische strijd.

Vandaag Gaza. Morgen klimaat. Overmorgen gender. En telkens moet het nationale erfgoed wijken voor de waan van de dag.

Het laat ook zien hoe ver journalisten van dit type zijn afgedwaald van hun kerntaak: het brengen van objectief nieuws. In plaats daarvan geven ze openlijk steun aan activisme dat de samenleving splijt en onze nationale symbolen ontheiligt.

Natuurlijk mag er in Nederland worden gedemonstreerd. Natuurlijk mag er kritiek zijn op oorlogen en regeringen. Maar één ding moet heilig blijven: onze herdenkingsplekken.

Het bekladden van het Nationaal Monument is geen “protest”. Het is een aanval op onze geschiedenis. Het is een trap in het gezicht van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog, en een slag in de maag van iedereen die elk jaar op 4 mei in stilte twee minuten stil is.

En dat een oud-hoofdredacteur van de NOS dit verdedigt, maakt het alleen maar schrijnender.

De steun van Hans Laroes aan deze bekladding is een dieptepunt in het publieke debat. Als dit normaal wordt – als men het ineens legitiem vindt om onze monumenten te gebruiken als spandoek voor internationale conflicten – dan is niets meer veilig.

Vandaag de Dam. Morgen Westerbork. Overmorgen elk ander oorlogsmonument.

Het is genoeg. Onze monumenten zijn heilig. Ze staan niet ter discussie. Ze zijn geen speelbal van activisten. En wie dat niet snapt, heeft niets begrepen van respect, herinnering en nationale waardigheid.