Laffe Wierd Duk durft debat met Tom de Nooijer niet aan

Het had een belangrijk moment kunnen zijn. Een volwassen gesprek tussen twee stemmen uit de brede rechtse wereld: journalist Wierd Duk en opiniemaker Tom de Nooijer. Over alternatieve media, over framing, over het verschil tussen kritiek en karikatuur.

Maar Wierd Duk, jarenlang zelf kop-van-jut van de gevestigde orde, durft het niet aan. In plaats van het gesprek aan te gaan, verstopt hij zich achter een doorzichtig smoesje: het zou “te laat” zijn, en hij zou zich storen aan hoe Tom zich opstelt rondom de interne situatie bij ON!, met name het vertrek van Arnold Karskens.

Serieus?

Duk schreef letterlijk:

Daarmee ontwijkt hij elk inhoudelijk argument en kiest hij voor de bekende route: persoonlijke verwijten en zijdelingse verdachtmakingen. Geen enkel rationeel mens ziet dat als een legitieme reden om een uitnodiging tot een open, volwassen debat af te slaan. Het is slap.

Waar Duk zich wentelt in rancune, blijft Tom de Nooijer bewonderenswaardig rustig. In zijn reactie op X schrijft hij:

Dát is karakter. Dát is volwassenheid. En vooral: dát is iemand die openstaat voor het vrije woord. Voor échte dialoog. Voor het soort debat waar Nederland nu keihard behoefte aan heeft.

Wierd Duk weet als geen ander hoe het voelt om genegeerd, besmeurd en geframed te worden door mainstream media. Hij heeft er boeken over geschreven, columns over volgetikt, en zijn hele carrière op gebaseerd. En toch… doet hij nu precies hetzelfde bij mensen die het wagen om iets nieuws op te bouwen.

In plaats van Tom de Nooijer serieus te nemen, hem uit te dagen of zelf tegengas te geven, reageert hij als een oude man die zich bedreigd voelt door een nieuwe generatie. Zielig, eerlijk gezegd.

Dit draait niet om Karskens. Dit draait niet om de timing. Dit draait om controle. Ego. Macht. Wierd Duk wil niet dat alternatieve media zijn terrein betreden. Hij duldt geen concurrentie, ook niet als die constructief is. Liever blijft hij comfortabel in zijn eigen Telegraaf-bubbel (staat hij achter elke zakelijke beslissing die ooit gemaakt is bij die krant? Of is dat dan opeens 'anders'? Zo ja, waarom?), waar hij af en toe mag mokken tegen woke, maar verder niemand in gevaar brengt.

Een debat met De Nooijer zou hem confronteren met nieuwe ideeën. Met kritiek. Met het feit dat anderen óók een visie hebben op journalistiek, op betrouwbaarheid, op impact. En dat kan hij blijkbaar niet aan.

Tom de Nooijer toonde klasse. Hij bood de hand, met open vizier. Wierd Duk sloeg die hand af. Niet met argumenten, maar met rancune. Niet met lef, maar met lafheid.

En dat is jammer. Niet alleen voor het debat. Maar ook voor Wierd zelf. Want als je voortdurend roept dat anderen geen weerwoord aandurven, moet je zelf wel komen opdagen als je wél wordt uitgedaagd.

Voor nu staat Tom op 1. En Wierd op 0.