Rick Brandsteder betrapt op rijden onder invloed na dood vader Ron

Het excuus? De dood van zijn vader. Maar verdriet ontslaat niemand van verantwoordelijkheid – al helemaal niet als je besluit met bijna twee promille alcohol in je bloed een auto te besturen.

Brandsteder beweert dat hij “slechts twee biertjes” dronk voordat hij naar de supermarkt reed. Maar volgens de politie zat hij op het moment van aanhouding met 1,83 promille alcohol in zijn bloed – goed voor minstens veertien glazen bier. En dat niet alleen: er werd ook drugs aangetroffen in zijn bloed.

In plaats van eerlijkheid kiest Rick voor het bekende slappe verweer: “Ik ben pas verder gaan drinken nádat ik in de berm belandde.” Het zou allemaal gebeurd zijn “vanwege het verdriet” om zijn overleden vader. Alsof dat een vrijbrief is om de openbare weg onveilig te maken.

De rechter twijfelt over het verhaal – terecht. Want een ooggetuige zag Brandsteder al slingerend rijden, bijna een boom raken, en uiteindelijk half in de sloot belanden. In de cel was hij “onvast ter been” en “viel bijna voorover”. Dit klinkt niet als een man die net twee biertjes op heeft.

En dan het meest schokkende: Rick heeft zijn rijbewijs alweer terug. De zaak is aangehouden, omdat de rechter formeel niet kan vaststellen wanneer hij dronk – vóór of ná het incident. Alsof dát ertoe doet. De man was laveloos, met drugs op, en zat achter het stuur. Ieder ander zou zijn roze pasje direct en definitief kwijt zijn geweest.

Maar nee – de bekende achternaam weegt zwaarder dan gezond verstand. De rechtsstaat buigt opnieuw voor BN’er-priviléges.

Niemand ontkent dat het overlijden van een ouder ingrijpend is. Maar hoe vaak zien we ditzelfde patroon bij bekende Nederlanders? Een leven lang feesten, uitglijden, afkicken, en dan tóch weer dezelfde fouten maken. En telkens weer klinkt de roep om “begrip”.

Maar hoe zit het met begrip voor de mensen die Rick Brandsteder onderweg had kunnen doodrijden? Begrip voor de automobilist die hem net wist te ontwijken?

Rick moet zich verantwoorden. Niet met een slap verhaaltje over een 6-pack en een fles jenever – maar met de waarheid. En als die inhoudt dat hij willens en wetens onder invloed de weg op ging, dan hoort daar maar één conclusie bij:

Geen excuses, geen privileges. Wel consequenties.