Aanstaande vrijdagnacht rollen de allerlaatste kranten van de persen in de Amsterdamse drukkerij van De Telegraaf. Een plek die ooit het kloppend hart was van de grootste krant van Nederland, sluit na decennia de deuren. Voor de werknemers, velen met tientallen jaren ervaring, voelt dit
als een mokerslag. Mensen die hun halve leven met inkt en papier werkten, zien hun vak en hun wereld verdwijnen. Sommigen krijgen een overplaatsing naar Leeuwarden, maar de meesten zijn “klaar”: of vervroegd met pensioen, of zonder vergelijkbare baan in het verschiet.
Innovatie wordt altijd opgehemeld – maar kijk naar de gevolgen
Altijd maar weer dat riedeltje: “vernieuwing” en “innovatie” zijn zogenaamd fantastisch. Digitaal lezen, schaalvergroting, nieuwe technologie. De vooruitgang wordt verkocht als een sprookje.
Maar de realiteit? Voor tientallen trouwe medewerkers is er geen plek meer. Hun werk, hun vakmanschap, hun passie – allemaal weggevaagd door “innovatie.”
Want in de digitale wereld is geen ruimte voor de man die al 30 jaar nachtdiensten draait aan de pers. Geen plek voor de vakvrouw die het vak leerde van haar moeder in de kantine. Deze mensen zijn niet “innoverend,” maar afgedankt.
Een familiebedrijf in de praktijk
Wie de verhalen leest van de werknemers, ziet wat er verloren gaat. Mensen die via hun vader, moeder of broer in de drukkerij kwamen. Generaties die elkaar opvolgden. Vriendschappen voor het leven, opgebouwd in de nachten tussen ratelende persen.
Een werknemer liet een ‘T’ op zijn arm tatoeëren als symbool voor De Telegraaf, zo sterk was de verbondenheid. Een ander denkt nog aan de Volendam-brand of de Golfoorlog, waar de drukkerij letterlijk het nieuws de wereld in hielp.
Dat alles verdwijnt nu, omdat “innovatie” belangrijker is dan mensen.
🟦 DDS legt bloot wat anderen verzwijgen – de harde kant van innovatie, waar gewone mensen kapot door gaan. Vind jij dat wij dit blijven doen? Steun ons dan.
👉 Doneer via https://dds.backme.org
of maak een bedrag over naar NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media. De leugen van efficiëntie
Ja, het is efficiënter. Ja, digitaal is goedkoper. Maar niemand vertelt je erbij dat de prijs wordt betaald door echte mensen van vlees en bloed.
68 werknemers in Amsterdam, waarvan er maar 12 door kunnen. De rest? Vervroegd met pensioen, of “zoekende.” In gewone taal: ze zijn gewoon afgeschreven.
En dat is precies het probleem: innovatie wordt als een wondermiddel verkocht, maar de maatschappelijke kosten – de mensen die overblijven zonder toekomst – verdwijnen uit beeld.
De cultuur van wegwerpmensen
Het sluiten van de Telegraaf-drukkerij is meer dan een economisch besluit. Het is het symbool van een cultuur waarin mensen wegwerpartikelen zijn geworden.
Dertig jaar trouwe dienst? Vijfduizend nachten aan de pers? Generaties die hun leven wijdden aan dit vak? Het maakt niet uit. De markt wil digitaal, dus u bent niet meer nodig.
Dat is geen vooruitgang. Dat is verarming.
🟥 Vind jij dat DDS van waarde is – omdat wij laten zien dat achter ‘innovatie’ vaak pure mensenvernietiging schuilt? Steun ons dan nú.
👉 Ga naar https://dds.backme.org
of doneer direct via NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media. De prijs van innovatie
De sluiting van de Telegraaf-drukkerij laat zien wat innovatie in de praktijk vaak betekent: banen kapot, tradities verloren, mensen afgedankt.
We horen altijd de loftrompet: innovatie is vooruitgang, innovatie is noodzakelijk. Maar vraag het de tientallen drukkers die nu thuis zitten. Vraag het de man die een “T” op zijn arm liet tatoeëren, omdat hij trots was op zijn vak. Vraag het de gezinnen die generaties lang werkten tussen inkt en papier.
Voor hen is innovatie geen sprookje, maar een nachtmerrie.
En dat is een waarheid die veel politici, managers en klimaatgekkies liever niet horen.
Aanstaande vrijdagnacht valt het doek – niet alleen voor een drukkerij, maar voor een manier van leven.